Ο όρος «γενεά» με τη σημασία «γένος/έθνος» #1

Στη σημερινή ανάρτηση και την επόμενη θα περιγράψω την χρήση του όρου «γενεά» στο λεξιλόγιο του συλλογικού προσδιορισμού τριών γλωσσών (ελλην. γενεά, αραβ. jīl και λατ. generātiō) με σημασία παρόμοια με εκείνη των όρων γένος/έθνος και gēns/nātiō.

Οι βλαχικοί όροι oală και ular(u)

Δημοσιεύω από σήμερα το βράδυ την ανάρτηση που σκόπευα να δημοσιεύσω αύριο, στην οποία θα γράψω λίγα πράγματα για τους βλαχικούς/αρμανικούς όρους oală «χύτρα» και ular(u) «χυτροπώλης, χυτροποιός» και τους λατινικούς τους προγόνους ōlla «χύτρα, αγγείο» και ollārius «χυτροπώλης/χυτροποιός, αγγειοπώλης/αγγειοπλάστης» αντίστοιχα (εδώ και εδώ τα σχετικά λατινικά λήμματα στο Perseus).

Οι Κατά Ιουδαίων λόγοι του Ιωάννη Χρυσοστόμου

Από τον πρώιμο μεσαίωνα και μετά η διάκριση Εβραίων/Ιουδαίων και Χριστιανών θεωρείται αυτονόητη. Μέχρι και τα μέσα του 4ου μ.Χ. αιώνα όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα και ο Ιωάννης Χρυσόστομος συνέγραψε τους Κατά Ιουδαίων λόγους, όπου επικρίνει ορισμένους «Ιουδαΐζοντες» Χριστιανούς που συνέχιζαν να τελούν μαζί με Ιουδαίους ορισμένα ιουδαϊκά νόμιμα, όπως τη νηστεία της Ημέρας Εξιλασμού (εβρ. Yom Kippur, αγγλ. Day of Atonement). Ο Χρυσόστομος προσδιορίζει αυτούς τους «ιουδαΐζοντες» Χριστιανούς ως «ημιχριστιανούς» (εξ ημισείας), «αλλόφυλους» και «μεθιστάμενους στην παράνομη πολιτεία [τρόπο ζωής]», ζητώντας τους να διαλέξουν οριστικά «στρατόπεδο» μεταξύ των «πολεμίων», δηλαδή να γίνουν «εξ ολοκλήρου» ή Χριστιανοί ή Ιουδαίοι, γιατί δεν μπορούν να συνεχίζουν «ν΄αναμειγνύουν τα άμικτα», προσμένοντας ταυτόχρονα τη σωτηρία της ψυχής τους.

Η Ρωμαία στολή ως εθνοτικός δείκτης

Στα μέσα του 14ου αιώνα ο Ιταλός Fazio Degli Uberti συνέγραψε το έργο Dittamondo (κάτι σαν «Επιχείρηση ανά τον Κόσμο»), ένα διδασκαλικό ποίημα στο οποίο ο συγγραφέας ταξιδεύει νοερά ανά την υφήλιο μαζί με τον αρχαίο Ρωμαίο γεωγράφο Γάιο Ιούλιο Σολίνο σχολιάζοντας την (κλασική κυρίως) γεωγραφία και ιστορία των διαφόρων περιοχών.