Η ενετική γεωγραφική ορολογία του πρώτου μισού του 15ου αιώνα #3 (1426-1440)

Η παρούσα ανάρτηση είναι η τρίτη και τελευταία της σειράς με θέμα την ενετική γεωγραφική ορολογία των εγγράφων της περιόδου 1400-1440 που συνέλεξε ο Κωνσταντίνος Σάθας στον Γ΄ Τόμο των Μνημείων ελληνικής ιστορίας (ΜΕΙ3).

Η ιστορία του ιταλικού όρου più

Στη σημερινή ανάρτηση θα περιγράψω την ιστορία του ιταλικού όρου più «πλέον, περισσότερο» και πως αυτός προέκυψε από το λατινικό plūs, γιατί νομίζω πως είναι ένα απλό και ξεκάθαρο παράδειγμα που εξηγεί σε όποιον ενδιαφέρεται να μάθει τη μεθοδολογία της συγκριτικής γλωσσολογίας.

Η ενετική γεωγραφική ορολογία του πρώτου μισού του 15ου αιώνα #2 (ΜΕΙ3: 1413-1425)

Επειδή στην προηγούμενη και πρώτη ανάρτηση της σειράς ασχολήθηκα με τα 341 ενετικά έγγραφα της 13ετίας 1400-1412 των ΜΕΙ2, στη σημερινή ανάρτηση θα ασχοληθώ με τα 336 ενετικά έγγραφα της 13ετίας 1413-1425 των ΜΕΙ3.

Ο λατινικός όρος lignamen «ξυλεία»

Στη σημερινή ανάρτηση θα γράψω λίγα λόγια για τον λατινικό συλλογικό όρο lignāmen «ξυλεία» και τους ρωμανικούς του απογόνους (ιταλ. legname, ισπαν. leñame, ρουμαν. lemnamă). Οι ίδριες της αρμανικής/ρεμενικής (βλαχικής) εξηγείστε μου στα σχόλια αν ο όρος lemneame «ξυλεία» που παραθέτει ο Φάνης Δασούλας (σ. 140) στο λεξικό του για το βλαχικό ιδίωμα του Μετσόβου μπορεί να θεωρηθεί κοινός/γενικός βλαχικός όρος, γιατί εγώ θα περίμενα να βρω τον βλαχικό όρο ως **lemname.

Η ενετική γεωγραφική ορολογία του πρώτου μισού του 15ου αιώνα #1 (ΜΕΙ2: 1400-1412)

Σ΄αυτή τη σειρά αναρτήσεων θα παρουσιάσω την ενετική γεωγραφική ορολογία του πρώτου μισού του 15ου αιώνα για τα μέρη ανατολικά της Αδριατικής, η οποία απαντά στα ενετικά έγγραφα του Β΄ και Γ΄ τόμου των Μνημείων ελληνικής ιστορίας του Κωνσταντίνου Σάθα (ΜΕΙ2: 1400-1412, ΜΕΙ3: 1413-1444).

Σε ποιες ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές πίστευαν οι Ενετοί/Βενέτικοι του πρώτου μισού του 15ου αιώνα ότι ανήκαν οι κτήσεις τους στην ανατολή;

In lingua nostra … italiana (περ. 1500): Μεταγλωσσική αλλαγή στην Ιταλία

Σε παλαιότερες αναρτήσεις έχω εξηγήσει την διαδικασία μεταγλωσσικής αλλαγής (metalinguistic change) κατά την οποία γύρω στο 1500 οι εγγράμματοι Ιταλοί εγκατέλειψαν τον όρο «λατινική» (latino volgare) και άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο «ιταλική» (lingua italiana, linguaggio italiano) για την δημώδη γλώσσα τους που αρχίζουν να κατανοούν ως κοινή. Ίσως το παλαιότερο παράδειγμα χρήσης του όρου «στην ιταλική μας γλώσσα» (in lingua nostra … italiana) είναι στον 6° Τόμο των Μνημείων ελληνικής ιστορίας του Σάθα, στην διήγηση ενός Ενετού/Βενετίκου (περ. 1500) των ιστορικών γεγονότων της περιόδου 1479-1497 στην ενετο-οθωμανική ελλαδική μεθόριο.

Ενετικές αναφορές από την Πελοπόννησο #6: Οι Κλαδιώτες (#2)

Σ΄αυτήν την ανάρτηση θα ολοκληρώσω την ιστορία των Κλαδιωτών στρατιωτών που ξεκίνησα να περιγράφω στην προηγούμενη ανάρτηση.

Ενετικές αναφορές από την Πελοπόννησο #3: Jacomo Barbarigo (1465-6)

Στη σημερινή ανάρτηση θα περιγράψω λεπτομερέστερα το θέμα της πρώτης ανάρτησης της σειράς, που ήταν η λίστα μικροαναφορών που έγραψε σε ενετίζουσα ιταλική κατά το έτος 1465-6 ο Ενετός provveditore generale della Morea, Jacomo Barbarigo.