Οι πληθυσμοί της νοτίου Βαλκανικής και της Μικράς Ασίας είχαν την σπάνια ιδιότητα να είναι υπήκοοι τριών μακρόβιων πολυεθνοτικών αυτοκρατοριών: αρχαία Ρωμαϊκή, μεσαιωνική Ρωμαΐκή και Οθωμανική. Η συνέπεια ήταν η ανάπτυξη ενός κοινού πολιτισμικού υποστρώματος, πάνω στο οποίο δομήθηκαν τα νεωτερικά έθνη της ίδιας περιοχής. Οι ομοιότητες παρατηρούνται στην κουζίνα, στην μουσική, στις παροιμίες και στις στερεότυπες εκφράσεις, δηλαδή σε όλες τις εκφάνσεις της παραδοσιακής καθημερινής ζωής.
1) «Φτου να μη βασκαθείς»/«φτύνω τρεις φορές στον κόρφο μου».
Ο «κόρφος» είναι το «στήθος». Η λέξη ανάγεται στο αρχαίο «κόλπος» που όπως και το λατινικό sinus (ορισμός [ΙΙ.γ]> λ.χ. ιταλ. seno, βλάχικο sinu κλπ.) είχε και τη σημασία του «στήθους». H αλλαγή κόλπος > κόρπος > κόρφος είναι ανάλογη της αδελφός > αδερφός.
Η συνήθεια του φτυσίματος στον κόρφο για να λυθούν οι βασκανίες (βασκαίνω) απαντά ήδη στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Έτσι στο λήμμα «πτύω» του LSJ διαβάζουμε:
4. εἰς κόλπον π., to avert a bad omen, disarm magic, etc., which was done three times, “ὡς μὴ βασκανθῶ δὲ τρὶς εἰς ἐμὸν ἔπτυσα κόλπον” Theoc.6.39, cf. 20.11; “φρίξας εἰς κόλπον πτύσαι” Thphr.Char.16.15, cf. Luc.Nav.15, etc.; ὑπὸ κόλπον π. AP12.229 (Strat.).
«τρὶς εἰς κόλπον πτύειν» = το ξόρκι για να λυθεί η βασκανία.
Το ελληνικό αυτό έθιμο επιβίωσε τον εκχριστιανισμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και με τον καιρό αναπτύχθηκε και το έθιμο του να φτύνω κάποιον άλλον, ώστε να του δείξω ότι δεν τον φθονώ και δεν σκέφτομαι ύπουλα για αυτόν. Αυτό κρύβει η έκφραση «φτου να μην βασκαθείς, φτου να μην σε ματιάσω».
Έτσι, στην ταινία «της κακομοίρας» η κυρα Δέσποινα λέει στον κυρ Παντελή «που να μην βασκαθείς !» και ο άλλος απαντά «φακές έφαγες;» (τον βρήκε στο μάτι μια φακή).
[00:07:35]
Ως εδώ δεν σας λέω κάτι που δεν ξέρατε. Τώρα βάλτε την παρακάτω βουλγαρική ταινία στο [01:20-01:30] και δείτε τον Baj Ganjo Balkanski («ο μπαρμπα-Γκάνιος ο Βαλκάνιος») να «φτύνει ώστε να μην βασκάνει» τον Τσέχο σλαβιστή Konstantin Jireček, τον οποίο επισκέφθηκε στην Πράγα. Ο Baj Ganjo θεωρεί τον Jireček “naš čo(v)ek” («δικό μας άνθρωπο»), επειδή η Ρωσία τον έστειλε σαν υπουργό παιδείας στην νεοσύστατη Βουλγαρία, για να κάνει λίγο πολύ την ίδια δουλειά που έκαναν σε εμάς ο Παπαρρηγόπουλος και ο Ζαμπέλιος.
Ο Τσέχος φυσικά τρομάζει από την παράλογη γι΄αυτόν κίνηση.
2) Κουζίνα
Παρακάτω, στο ίδιο βίντεο, στο [09:40-09:50] μόλις φέρνει την μητέρα του Jireček στα λογια του πετάει ένα «άντε ντε !!!», ενώ στο [14:22] στο τραπέζι του φαγητού όπου του έχουν σερβίρει σούπα, λέει πως έχει μαζί του «τσούσκες» (čuška = «καυτερή πιπεριά» μάλλον εκ του ελληνικού «τσούζω»). Αφού τις φέρνει, τους τις μοιράζει και αυτοί κατακαίγονται, ενώ αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε. Στο [16:45] τους ρωτά γιατί δεν τρώνε ψωμί (lyap = κατώτερη κοινωνιολεκτική/δημώδης προφορά του hlyap = ψωμί < OCS χlěbъ, με τη σειρά του γερμανικό δάνειο στην πρωτο-σλαβική hlaibaz > αγγλικό loaf). Οι Βούλγαροι, λέει, τρώνε πολύ ψωμί και, αρχίζει να τρίβει το ψωμί στη σούπα για να φτιάξει [17:10] την … παπάρα (χρησιμοποιώντας τον ελληνο-τουρκικό τύπο παπάρα αντί του σλαβικού popara).
Αν βρίσκεστε στην Βουλγαρία, στην ΠΓΔΜ και στη Σερβία και θέλετε να φάτε την δική μας χωριάτικη σαλάτα, ζητείστε την σαν Šopska salata.
Οι Šopi (με παχύ /sh/, στα ελληνικά μπορούμε να το αποδόσουμε ως Σιόπηδες δεδομένου ότι μπορείτε να προφέρετε σε καλή επαρχιακή ελληνική το άτονο /σι/ όπως λ.χ κεράσια ~ /keraša/), είναι ο ιστορικός πληθυσμός που κατοικεί στο Šopluk (Τουρκικά για «Γη των Σιόπηδων»). Στην Βουλγαρία, οι Σιόπηδες είναι οι πρωταγωνιστές των ανεκδότων, όπως σε εμάς ήταν κάποτε οι Πόντιοι. Επίσης, οι Σιόπηδες είναι τα «αγύριστα κεφάλια» της Βουλγαρίας μιας και η φράση “дървена шопска глава, dǎrvena šopska glava” = «ξύλινο σιόπικο κεφάλι» αντιστοιχεί στο δικό μας «Αρβανίτικο κεφάλι» και στο τουρκικό “Arnavut damari/kafasi” = dunyanın en kotu inadı demektir = το χειρότερο πείσμα όλου του κόσμου. Στην γειτονική Ρουμανία, τα «αγύριστα κεφάλια» είναι όλοι οι Βούλγαροι.
There is a saying throughout Bulgaria that the Shopi’s heads are wooden (дървена шопска глава, dǎrvena šopska glava), meaning they are too stubborn. Interestingly, in Romania there is such saying about Bulgarians in general.
Έτσι, στο ελληνικό ανέκδοτο «αφρίζει ξαφρίζει, τον παρά μου έδωκα και θα το φάω» με τον χωρικό που μπέρδεψε το τυρί με το σαπούνι, στην Βουλγαρία λέγεται με τα ίδια ακριβώς λόγια, με τον πρωταγωνιστή να είναι Σιόπης.
Once a Shop went to the city, saw aromatic soaps on a stand and, thinking that they were something to eat, bought a piece. He began to eat it but soon his mouth was filled with foam. He said: “Foam or not, it cost money, I shall eat it” (Penyavi se, ne penyavi, pari sŭm daval, che go yadem).
Συνεχίζοντας με την γαστρονομία, το εθνικό φαί των Σλαβομακεδόνων είναι ο φασουλο-ταβάς ή στην γλώσσα τους Tavče Gravče (grav τυπική σλαβομακεδονική παραλλαγή του νοτιοσλαβικού grah= φασόλι, λ.χ. vrh> vrv, Vlah> Vlav, suh>suv, muha>muva).
Τα «γεμιστά» είναι παμβαλκανικό φαγητό και όλοι οι νότιοι σλάβοι το ονομάζουν «γεμιστή πιπεριά». Ο όρος για την «γεμιστή» είναι ο απόγονος του παλαιοσλαβωνικού plĭnŭ, μηδενόβαθμο παράγωγο της ρίζας *pelh1- που έδωσε το ελληνικό πλήρης, τα λατινικά plēnus, complētus και το αλβανικό plotë.
Σερβο-Κροατικό Punjena Paprika, Σλαβομακεδονικό Polneti Piperki και Βουλγαρικό Pălnena Čuška.
Παμβαλκανικά είναι επίσης τα τουρκικά φαγητά όπως το Ιμάμ Μπαϊλντί (Imam Bayildi).
Το ελληνικό πράσο (< αρχ. πράσον) απαντά σε όλες τις νοτιοβαλκανικές γλώσσες (λ.χ. αλβανικό presh και βουλγαρικό/σλαβομακεδονικό pras). Το αλβανικό a>e είναι τυπικό προϊόν αλβανικής i-μετάλλαξης (a..i>e..i) που προέκυψε από το πληθυντικό επίθημα -i (*prashi> preshi), όπως στο λατινικό calix/calicem > qelq. Η ίδια διαδικασία εξηγεί το γιατί στο ρουμανικό και βλαχικό υποστρωματικό brad = «έλατο» αντιστοιχεί το αλβανικό bredh.
Για το Βουλγαρικό πράσο pras ακούστε τον Baj Ganjo στις κουζίνα με τις Τσέχες [23:10-25:35]
Χαιρετώντας τον συμπατριώτη του λέει «πατριώτη (zemljak, zemjo < zem(l)ja) θα μου λείψεις»
To ελληνικό λείπω/έλειψα έχει δώσει το αλβανικό lipsem, το βουλγαρικό lipsam, το σερβο-κροατικό lipsati και το ρουμανικό lipsi.
Από εκεί και μετά, στην κουζίνα οι όροι που χρησιμοποιεί και θα τους αναγνωρίσετε ακούγοντάς τους είναι:
pras (πράσο), piper (πιπέρι), άιντε κουτό, limonci (λεμόνια), čuška (έχει ήδη συζητηθεί δις), furna (φούρνος < λατιν. furnus > αλβαν. furrë), riba plakija (ψάρι στην πλάκα), skara (σκάρα/σχάρα < αρχ. ἐσχάρα).
3) Εκφράσεις
Το ελληνικό μωρός έχει κλητική μωρέ (τι λες ω μωρέ ~ λύκος/λύκε) η οποία έδωσε το γνωστό μας μόριο μωρέ, μωρή/μαρή, μπρε/βρε,ρε.
Οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι/σλαβομακεδόνες και οι Σέρβοι λένε mòre, bre/vre.
Έτσι στο παρακάτω μικρό βίντεο από σερβική ταινία, θα ακούσετε πολλές φορές τον όρο bre:
Ενώ στην παρακάτω βουλγαρική ταινία για τον Hitar Petar («Πονηρόπετρος»):
[06:33] spolajti «ευχαριστώ» (< ελλην. «εἰς πολλά ἔτη (να ζήσεις)»)
Η φράση «εις πολλά έτη» εκτός από spolajti μεταφράστηκε αυτούσια στα βουλγαρικά ως “za mnogu godini“, στα αλβανικά ως “për shumë mot” και στα ρουμανικά ως la mulți ani/mulțumi = ευχαριστώ.
[06:38] «τσορμπατζής» (τουρκ. = προύχων/προεστός).
[06:55] spolajti, spolajti, spolajti …
[07:08] O Hitar Petar είναι ο μόνος που δεν υποκλίνεται στον τσορμπατζή, επομένως ο δεύτερος τον ρωτά θυμωμένος στο [07:15] «γιατί δεν υποκλίνεσαι βρε κερατά;»
[09:37] Μπουνταλά, χοντροκέφαλοι … δεν χρειάζεται μετάφραση.
smerdaleos 
Χαίρεται. Αν κάποια στιγμή έχετε χρόνο θα με ενδιεφερε η γνώμη σας για αυτά:
1.«Ο ανώνυμος Αθηναίος ερμηνευτής της Ρητορικής του Αριστοτέλους μιλώντας για της λεηλασίες της Μ. Ασίας από τον εμίρη της Κασταμονής Τανισμάνη κατά τα τέλη του 11ου αι. λέγει εκφράζοντας την συμπάθειά του προς τους ελληνικούς πληθυσμούς της: “δεῖ λοιπὸν καὶ ἡμᾶς τοὺς Ἀθηναίους, ὅπως φροντίζωμεν πῶς ἂν οἱ ἄλλοι Ἕλληνες δοξάζωνται”» (Σάθα, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, 7, σελ. ιγ’, στο Βακαλόπουλου Α. Ε., Νέος Ελληνισμός, οι ρίζες, η καταγωγή των Ελλήνων και η διαμόρφωση του έθνους, (1204 – Μέσα 15ου αιώνα), σ. 54).
2.Όπως γράφει ο Δ. Κωνσταντέλος (Μαρτυρίες για την Ταυτότητα των Βυζαντινών και των Ρωμιών σε Ελληνικές Πηγές) «Σε γράμμα του στο πνευματικό του παιδί Ναυκράτιο, ο Θεόδωρος Στουδίτης [759-826] εκφράζει τη λύπη του για κάποιο μοναχό ονόματι Ορέστη που λιποτάκτησε στους εικονομάχους και τον ενθαρρύνει να μείνει πιστός στις αρχές του «χάριν της δόξης του Χρίστου υπέρ ου δονείται η ταπεινή Γραικία μάλα». Η Γραικία εδώ, η οποία συνταράσσεται πολύ από την εικονομαχία, είναι ολόκληρη η βυζαντινή αυτοκρατορία. Σε παρηγορητική του επιστολή στην ηγουμένη Ευφροσύνη της Μονής Κλουβίου, ο Θεόδωρος ομιλεί για στρατηγίες και δημαγωγίες «και εν Αρμενία και εν Γραικία». Η δυτικά της «αφ’ ηλίου ανατολών» Αρμενίας Γραικία δεν είναι άλλη ειμή η βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι γηγενείς ή όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ονομάζονται Γραικοί από τον διάσημο ηγούμενο της Μονής Στουδίου. Σε επιστολή του στον ασηκρήτη Στέφανο, ο Θεόδωρος θρηνεί την εικονομαχική πολιτική του αυτοκράτορα Λέοντα του Δ’ [775-780] και ιδιαίτερα τις διώξεις εναντίον των εικονοφίλων πού εξαπέλυσε το 780. Αποκαλεί τον αυτοκράτορα αντίχριστο προ του Αντιχρίστου και εκφωνεί: «Ακούσατε πάντα τα έθνη, ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην τι γέγονεν εν Γραικοίς» (Θεοδώρου Στουδίτου, Επιστολές 145, 458, 419, έκδοσις Georgios Fatouros, Theodori Studitae Epistulae 2, τόμοι (Walter de Gruyter: Berolini 1991) σσ. 261, 652,587)».
Η Γραικία, όπως φαίνεται ακόμη περισσότερο από το δεύτερο παράθεμα του Στουδίτη είναι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και όχι απλώς το Θέμα της Ελλάδας. Άλλωστε θα ήταν εξαιρετικά αβάσιμο να υποστηριχθεί ότι οι Βυζαντινοί ονόμαζαν “Γραικία” (!) την νότια Ελλάδα και το Θέμα της Ελλάδος, ή ότι δυτικά της Αρμενίας κείται το Θέμα Ελλάδος και όχι τα μικρασιατικά Θέματα.
3.Ο Κωνσταντέλος γράφει: «Ο Θεοφάνης, που έγραψε στις αρχές του 9ου αιώνα, διηγείται ότι όταν πρεσβεία από την Κωνσταντινούπολη μετέβη στην Αυλή του Καρλομάγνου για να ζητήσει την κόρη του Ερυθρώ ως σύζυγο του Κωνσταντίνου του 6ου άφησε πίσω τον διδάσκαλο και μοναχό Ελισσαίο για να διδάξει στην Ερυθρώ τη γλώσσα και την παιδεία των Γραικών και τους νόμους της Ρωμαϊκής Πολιτείας. Για τον Θεοφάνη ο λαός, η γλώσσα, η παιδεία είναι Γραικοί και Γραικικοί (Θεοφάνης, Χρονογραφία AM 6274, επ. C. de Boor, Theophanis Chronographia (Lipsiae, 1883) τόμ. Ι, σ. 455)».
Το κείμενο, συγκεκριμένα έχει ως εξής: “κατέλιπον Ἐλισσαῖον τὸν εὐνοῦχον καὶ νοτάριον πρὸς τὸ διδάξαι αὐτῆν τά τε τῶν Γραικῶν γράμματα καὶ τὴν γλῶσσαν, καὶ παιδεῦσαι αὐτὴν τὰ ἤθη τῆς Ρωμαίων βασιλείας” (έτος από κτίσεως κόσμου 6274 = 781/782 μ.Χ.)
Ότι η γλώσσα των Γραικών δεν είναι απλώς η ελληνική γλώσσα κάποιου λαού που δεν υφίσταται πια, αλλά η γλώσσα που μιλούν οι Γραικοί, που εξακολουθούσαν τότε να υφίστανται, φαίνεται από τα θαύματα του αγίου Δημητρίου
α) Θαῦμα τέταρτον, περὶ τῆς κατὰ τὸν Περβοῦνδον λιμοῦ καὶ ἀνεκδότου πολιορκίας:
«…ο Περβούνδος, ο οποίος φορούσε ρωμαϊκή ενδυμασία και μιλούσε τη γλώσσα μας…» […ὡς φορῶν ρωμαῖον σχῆμα καὶ λαλῶν τῆ ἡμετέρα διαλέκτω…]
β) Θαῦμα πέμπτον, περὶ τοῦ μελετηθέντος κρυπτῶς ἐμφυλίου πολέμου κατὰ τῆς πόλεως παρὰ τοῦ Μαύρου καὶ Κούβερ τῶν Βουλγάρων:
«…ένας από τους άρχοντές του…γνώριζε και τη δική μας γλώσσα και των Ρωμαίων κι επίσης των Σκλάβων και των Βουλγάρων…» [καὶ τὴν καθ’ ἡμᾶς ἐπιστάμενον γλῶσσαν καὶ τὴν Ρωμαίων, Σκλάβων καὶ Βουλγάρων…]
Τον καιρό της συγγραφής του τελευταίου κειμένου οι Βούλγαροι υφίστανται και υπάρχει η γλώσσα τους, οι Σ(κ)λάβοι υφίστανται και το ίδιο υφίσταται κι η γλώσσα τους, οι Ρωμαίοι το ίδιο. Θα περίμενε κανείς ότι όσοι μιλούν την ἡμετέρα διάλεκτο είναι κάτι άλλο εκτός από Ρωμαίοι=Λατίνοι, Βούλγαροι και Σλάβοι.
Εν πάση περιπτώσει, εάν ο Θεοφάνης αναφερόταν στη γλώσσα των Αρχαίων Ελλήνων, των κατά τον 9ο αι. ήδη εξαφανισμένων εθνοτικά Ελλήνων της Αρχαιότητας (όπως υποστηρίζεται), και όχι στη γλώσσα ενός υπαρκτού στην εποχή έθνους, του έθνους των Γραικών-Ελλήνων, τότε δεν θα έγραφε για την γλώσσα και τα γράμματα των Γραικών αλλά για τη γλώσσα και τα γράμματα των Ελλήνων, των αρχαίων κατοίκων της Ελλάδας. Όπως είναι γνωστό,Γραικοί δεν αποκαλούνταν από τους Βυζαντινούς συγγραφείς οι (Αρχαίοι) Έλληνες αλλά οι μεσαιωνικοί Έλληνες. Επίσης είναι γνωστό ότι οι Βυζαντινοί συγγραφείς αποκαλούν την ελληνική γλώσσα “ελληνική” (ή λ.χ. “τη γλώσσα της Ελλάδας” ή, όπως ο Προκόπιος “φωνὴν Ἑλληνίδα”) και ποτέ “γραικική”. Έχουμε δύο ενδείξεις, ότι ο Θεοφάνης κάνει λόγο για τη γλώσσα του υπαρκτού λαού των Γραικών, που κατοικεί και κυριαρχεί στην βασιλεία των Ρωμαίων.
4.Στην Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής (12ος αι.) διαβάζουμε:
βιβλίο Ι’, viii, 6: Ἡ δὲ τζάγγρα τόξον μέν ἐστι βαρβαρικὸν καὶ Ἕλλησι παντελῶς ἀγνοούμενον (= ἡ τζάγγρα εἶναι τόξο βαρβαρικὸ ἐντελῶς ἄγνωστο στοὺς Ἕλληνες)
βιβλίο ΙΓ’, x, 4: Ἦν δὲ τοιοῦτος ὁ ἀνὴρ οἷος, ὡς ἐν βραχεῖ μὲν εἰπεῖν, οὐδεὶς κατ’ ἐκεῖνον ὤφθη ἐν τῇ τῶν Ῥωμαίων γῇ οὔτε βάρβαρος οὔτε Ἕλλην (= Ἄνθρωπος σὰν αὐτὸν δὲν εἶχε ξαναφανεῖ στὴ γῆ τῶν Ρωμαίων, οὔτε βάρβαρος οὔτε Ἕλληνας)
Για τα παραπάνω χωρία έχει υποστηριχτεί ότι η αναφορά σε Ἕλληνες προέρχεται από το κλασσικό αρχαιοελληνικό μοτίβο της διάκρισης βάρβαρου-Έλληνα, και συνεπώς δεν αποδεικνύεται ότι για την Κομνηνή οι κάτοικοι της Αυτοκρατορίας ήταν Έλληνες. Αυτές οι απόψεις καταρρίπτονται από το παρακάτω χωρίο στο οποίο γίνεται αναφορά σε Έλληνες κατοίκους της Αυτοκρατορίας τον 12ο αιώνα.
βιβλίο ΙΕ’, vii, 9: Καὶ ἔστιν ἰδεῖν καὶ Λατῖνον ἐνταῦθα παιδοτριβούμενον καὶ Σκύθην ἑλληνίζοντα καὶ Ῥωμαῖον τὰ τῶν Ἑλλήνων συγγράμματα μεταχειριζόμενον καὶ τὸν ἀγράμματον Ἕλληνα ὀρθῶς ἑλληνίζοντα ( = Ἐκεῖ μπορεῖς νὰ δεῖς καὶ Λατίνο νὰ ἐκπαιδεύεται καὶ Σκύθη νὰ μαθαίνει ἑλληνικὰ καὶ Ρωμαῖο νὰ μελετᾶ τὰ συγγράμματα τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸν ἀγράμματο Ἕλληνα νὰ μαθαίνει τὰ σωστὰ ἑλληνικά)
Εδώ οι αρνητές της ύπαρξης έθνους Ελλήνων κατά τον Μεσαίωνα και οι υποστηρικτές της ταυτότητας Ρωμαίος=Λατίνος καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα υποχρεώνονται να καταπιούν την γλώσσα τους. Ακόμη και αν δεχόταν κανείς ότι το Ρωμαίος δεν είναι κρατικό αλλά εθνικό και συνεπώς ότι οι εθνικά Έλληνες ήταν υποταγμένοι στους εθνικά Ρωμαίους του 12ου αιώνα, δεν μπορούν παρά να παραδεχτούν ότι για τους “Ρωμαίους” του 12ου αι. αυτοί οι Έλληνες ήταν κάτι τόσο χειροπιαστό και ξεχωριστό ώστε να φαινόταν (για τους “Ρωμαίους” στον 12ο αιώνα) λάθος η απουσία ξεχωριστού ονόματος γι’ αυτούς. Ακόμη πιο αβάσιμη θα ήταν η ιδέα ότι αυτοί οι Έλληνες χρειαζόταν -στα μάτια των “Ρωμαίων”- ένα ξεχωριστό όνομα την ίδια στιγμή κατά την οποία υποτίθεται ότι οι Έλληνες αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι. Για ποιο λόγο η Κομνηνή αντιδιαστέλλει Ρωμαίους και Έλληνες αφού υποτίθεται ότι οι δεύτεροι αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι; Αλλά το ότι το Ρωμαίος είναι κρατικό φαίνεται από ότι Λατίνοι, Σκύθες και Έλληνες κατοικούν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αν υπήρχαν ξεχωριστοί εθνικά Ρωμαίοι, τότε πού κατοικούσαν αυτοί και πού βρίσκονταν τα εθνολογικά όριά τους; Ήταν μια μηδαμινή μειονότητα κυρίαρχων περιορισμένοι μέσα στα τείχη της Πόλης ανάμεσα στο τεράστιο πλήθος των υποτελών τους; Μήπως διατηρείτο κάποια αριστοκρατία λατινική και μήπως απαγορευόταν σε υποτελείς η είσοδος σε αυτήν; Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις βυζαντινές πηγές. Εξάλλου, αν η βυζαντινή ελίτ τόνιζε την καταγωγή της από την λατινική Ρώμη, τότε η Κομνηνή δεν θα αντιδιέστελε Λατίνους και Ρωμαίους, και οι λατινόφωνοι θα ήταν ομοεθνείς της. Συνεπώς το Ρωμαίος στο παραπάνω απόσπασμα είναι κρατικό.
http://www.portaaurea.gr/istoria_meletes/ellrom.htm
Χαίρεται. Τι να πρωτοαπαντήσω; Ότι αυτός από τον οποίο κάνατε copy-paste δεν έχει ιδέα των πηγών που παρεθέτει ή ότι η ερμηνείες του είναι εκτός τόπου και χρόνου;
Τα περισσότερα που παραθέσατε τα έχω ήδη παραθέσει εδώ:
Εδώ θα αναφέρω τα σφάλματα στα γρήγορα:
1) Η πρώτη πηγή που παραθέσατε είναι η σοβαρότερη προσπάθεια από όλες, αλλά διαβάστε παρακάτω τι σημαίνει «άκρως ρητορική» χρήση του όρου «Έλληνες» στον Χωνιάτη (και άλλους).
2) Οι Στουδίτες κατά την εικονομαχία είχα στενή επαφή με το Πάπα, άρα δεν είναι περίεργο να χρησιμοποιούν τον ητικό όρο «Γραικοί». Άλλωστε το κάνει και Πορφυρογέννητος (δείτε την ανάρτηση οι «Γραικοί» του Πορφυρογέννητου). Βέβαια «Γραικοί» δεν σημαίνει «Έλληνες». Τον 14ο αιώνα ο Ιταλός Fazio Degli Uberti μεταφράζει το ιταλικό “sono Greco” στην Ελληνική σαν «είμαι Ρωμαίος».
3) Ούτε η περίπτωση με τον Ελισσαίο και την Ερυθρώ παρουσιάζει πρόβλημα διότι από την ητική πλευρά της γερμανίδας Ερυθρούς, έπρεπε να μάθει την γλώσσα των «Γραικών» (χωρις να ξέρουμε αν εννοεί τους αρχαίους ή τους ελληνόφωνους Ρωμαίους), όπως έπρεπε να μάθει και τα έθιμα των Ρωμαίων. Για πείτε μου, σε όλη την χρονογραφία του ο Θεοφάνης πως προσδιορίζεται και πως προσδιορίζει συνεχώς τον λαό του;
4) Ο Μαύρος των θαυμάτων ήξερε τη γλώσσα μας «ελληνικά», και αυτήν των Ρωμαίων (λάτινικά) και σλαβική και Βουλγαρική (εννοεί την τουρκική γλώσσα των Βουλγάρων και των Αβάρων). Και τι νομίζετε ότι ανακαλύψατε; Και ο Πορφυρογέννητος ονομάζει την τωρινή γλώσσα της αυτοκρατορίας ελληνική και θεωρεί ως πάτρια γλώσσα την ρωμαϊκή (λατινική). Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν νιώθει Έλληνας αφού, όπως θα διαβάσετε στην σειρά αναρτήσεων «οι Γραικοί του Πορφυρογέννητου» αναφέρεται στους Έλληνες σε τρίτο πληθυντικό λέγοντας ότι «δεν υπάρχει χροιά γνώσης της ιστορίας των Ελλήνων, επειδή είναι ψεύδουε μεμεστωμένην». Για να σας βοηθήσω, ο πρώτος «βυζαντινός» που ονομάζει την ελληνική γλώσσα «ρωμαϊκή» είναι ο Σκυλίτσης το 1090 μ.Χ.Βέβαια όποιος έχει στοιχειώδη νοημοσύνη καταλαβαίνει ότι οι Αμερικάνοι δεν είναι εθνοτικά Άγγλοι επειδή ονομάζουν την γλώσσα τους Αγγλική.
5)Τζάγγρα: Εδώ μόνο ένας διανοητικά καθυστερημένος θα καταλάβαινε ότι οι «Ἐλληνες» που δεν γνωρίζουν την Τζάγγρα είναι κάποιοι σύγχρονοι «εθνοτικοί Έλληνες» της Κομνηνής. Η Κομνηνή εννοεί σαν Ἐλληνες τους αρχαίους Ἐλληνες συγγραφείς, δηλαδή λέει πως κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας δεν αναφέρει την Τζάγγρα. Δεν γράφει «αρχαίος» όπως γράφουμε σήμερα, διότι όλοι οι αναγνώστες της ήξεραν ότι οι Ἐλληνες ήταν ένας λαός του παρελθόντος.
6) Ο «αγράμματος Ἐλλην» της Κομνηνής δεν είναι κάποιος εθνοτικός Έλληνας, αλλά ο Ελλαδίτης Ρωμαίος. Ο όρος «Έλληνες» χρησιμοποιείται με την σημασία «Ελλαδίται».
Λ.χ. ο Σκυλίτσης μιλάει για έναν «δικαστή των Ελλήνων» = δικαστή των Ελλαδικών = Ρωμαίων του θέματος Ελλάδος, όπως άναφέρει τον Μάγιστρο Νικήτα τον Ελλαδικό, τον οποίο ο Ευφήμιος ο Γραμαμτικός (κατά τον Πορφυρογέννητο, στην περιγραφή του θέματος Πελοποννήσου) είχε χαρακτηρίζει «γαρασδοειδή όψι εσθλαβωμένη» (=πονηρό σλαβόμουτρο). Η άποψη των μορφωμένων αττικιζόντων της Κων/πόλεως γι΄αυτούς τους «βάρβαρους» Ελλαδικούς-«Έλληνες» δεν ήταν και η καλύτερη. Διαβάστε τα λόγια του Ιωάννη Κυριώτη, του Γεωμέτρη και του Μιχάηλ Χωνιάτη σε αυτήν την ανάρτηση:
Θα το βρείτε στην σειρά αναρτήσεων «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη» όπου το συγκεκριμένο χωρίο το αναλύει τόσο ο Καπλάνης όσο και ο σχολιαστής Πέρτιναξ.
Επομένως μέχρι στιγμήν έχετε κάνει μια τρύπα στο νερό.
Το σοβαρότερο χωρίο από αυτά που παραθέσατε είναι το πρώτο, αλλά και ο Νικήτας Χωνιάτης μιλάει άκρως ρητορικά για τις «ελληνίδες πόλεις» της Μικράς Ασίας, όταν ξεκαθαρίζει ότι δεν πιστεύει στην ύπαρξη σύγχρονων Ελλήνων. Για τον Χωνιάτη, οι Έλληνες ήταν οι «μωροί» στον καιρό του πρώτου αυτοκράτορα της πίστεώς μας Κωνστνατίνου που δεν είχαν ακόμα λάβει το «μήνυμα του σταυρού», όπως ήταν εκείνοι στον καιρό του Τρωϊκού πολέμου που είχαν σαν μάντη τον Κάλχα.
Για να σας βοηθήσω ακόμη περισσότερο, ο Μιχαήλ Ψελλός ονομάζει την αυτοκρατορία «Ἑλλάδα» και το Αραβικό Εμιράτο «Περσία» (πολιτισμική μεταφορά, γιατί αλλού καυχιέται ότι ανακάλυψε την πεθαμένη σοφία των Ελλήνων/της Ελλάδος) και αλλού εξηγεί ότι το γένος «μας» των Ρωμαίων Χριστιανών είναι διαφορετικό από αυτό των Ελλήνων, των Ιουδαίων, των Χαλδαίων και των Αιγυπτίων.
Θα βρείτε τα παραδείγματα του Ψελλού στο βιβλίο του Καλδέλλη “Hellenism in Byzantium” στις σελίδες:
(193,194) «ανάσταση της πεθαμένης σοφίας των Ελλήνων/της Ελλάδος»
(197) «το γένος μας των Χριστιανών Ρωμαίων ως διαφορετικό των Ελλήνων, των Χαλδαίων, των Ιουδαίων και των Αιγυπτίων». Το κείμενο το Ψελλού είναι [Theol. I23.28-32]
(220) To αντιθετικό μεταφορικό ζεύγος «Ελλάς»-«Περσία» χρησιμοποιείται, για να περιγράψει τον πολιτισμικό ανταγωνισμό μεταξύ Ρωμαίων και Αράβων.
Το κείμενο όπου γίνεται η αντιπαράθεση είναι: Psellos, To Ioannes the Lombard who was forcing him to accelerate his instruction 97-100 (Or. Min. 18)
Δεν πιστεύω εξαιτίας του τελευταίου να θεωρήσετε τον Ψελλό «Ἐλληνα», όταν ξεκαθαρίζει ότι «το γένος μας» είναι διαφορετικό των Ελλήνων και των άλλων σοφών λαών της αρχαιότητας;
Πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί σχολιάσατε σε εντελώς άσχετη ανάρτηση. Θα σας συμβούλευα να σχολιάζετε θέματα που αφορούν στην βυζαντινή ταυτότητα, στις αναρτήσεις μου με θέμα την Βυζαντινή ταυτότητα, ιδίως αφού πρώτα τις έχετε διαβάσει, ώστε να μην χρειάζεται να επαναλαμβάνω ό,τι έχω γράψει.
Παραθέτω μόνο δύο σημεία πριν σας αφήσω να διαβάσετε με την ησυχία σας τις αναρτήσεις που παρέθεσα.
1) Για όσους πιστεύετε αφελώς ότι ο όρος «Γραικός» = «Ἐλληνας».
α) Το κείμενο οτου Fazio Degli Umberti:
“sono Greco” = “ime Romeos” (είμαι Ρωμαίος)
β) Το κείμενο του Βούλγαρου συγγραφέα της Απόκρυφης Ιστορίας του Προφήτη Ισαϊα, όπου ο συγγραφέας λέει ότι στα χρόνια του Κωνσταντίνου, πριν έρθουν οι Βούλγαροι, στα Βαλκάνια κατοικούσαν «Ρωμαίοι και Έλληνες» (Rimljani και Ellini) τους οποίους ο Θεός εξαφάνισε με το μαγικό ραβδί του και, έκτοτε, στα Βαλκάνια υπάρχουν «Γραικοί και Βούλγαροι». Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο όρος «Γραικός» (μεσαιωνικός Ρωμαίος) δεν είναι συνώνυμος του «Έλληνα».
2) Για την Τζάγγρα, έξη μήνες πριν σχολιάσετε έχω γράψει:
Στο Θέμα Ανατολικόν όπου ο Πορφηρογέννητος αναφέρεται στον Στράβωνα στον ενεστώτα:
Να σημειωθεί η ενεργητική μετοχή ενεστώτα (ὤν) για τον Στράβωνα που έζησε 1000 χρόνια πριν από τον Πορφυρογέννητο. Εμείς σήμερα θα γράφαμε «που ήταν και Καπποδόκης από την Αμάσεια». Αυτή η αναφορά σε αρχαίους Έλληνες συγγραφείς σε ενεστώτα χρόνο συχνά δίνει την εσφαλμένη εντύπωση ύπαρξης Ελλήνων στην εποχή του συγγραφέα. Επειδή θα το ξαναβρούμε παρακάτω στον Πορφυρογέννητο παραθέτω ένα άλλο παράδειγμα από την Άννα Κομνηνή.
Η Κομνηνή λέει ότι το τόξο «τζάγγρα», επειδή το έφεραν πληθυσμοί από τα βάθη της Ασίας,
[10.8.6] Ἡ δὲ τζάγγρα τόξον μέν ἐστι βαρβαρικὸν καὶ Ἕλλησι παντελῶς ἀγνοούμενον.
«είναι όπλο βαρβαρικό και παντελώς άγνωστο στους Έλληνες». Έχω βρει αυτήν την φράση στο διαδίκτυο σαν «απόδειξη» της «ελληνικότητας» του Βυζαντίου, επειδή μπουνταλοειδώς κάποιοι νομίζουν ότι οι «Ἕλληνες» εδώ είναι οι Βυζαντινοί. Αυτό που λέει όμως η Κομνηνή είναι ότι το όπλο αυτό δεν απαντά πουθενά στην αρχαία ελληνική γραμματεία ! «Ἕλληνες» εδώ είναι απλά το σύνολο των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων.
Η ημερομηνία της ανάρτησης είναι 25/1/2014
1.Και γιατί χρησιμοποιούν ρητορικά τον όρο Έλληνες και όχι κάτι άλλο π.χ. Πελασγοί ? Και γιατί τον χρησιμοποιούν ενώ ταυτόχρονα ξέρουν ότι ο όρος Έλληνας σημαίνει και τον παγανιστή ? Επειδή οι μορφωμένοι της εποχής φυσικά γνωρίζουν καλώς ότι οι σύγχρονοι τους χριστιανοί Ρωμαίοι είναι εθνικά και γλωσσικά απόγονοι των αρχαίων παγανιστών Ελλήνων. Ο ανώνυμος γνωρίζει καλώς ότι οι Αθηναίοι ( Ρωμαίοι της Αθήνας ) της εποχής του είναι τμήμα των Ελλήνων (= Ρωμαίων ).
2.Όμως ο Στουδίτης έχει αποδεχτεί ότι οι Γραικοί που λένε οι δυτικοί και ο πάπας είναι οι Ρωμαίοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ( Βυζαντίου ). Άρα καλώς γνωρίζει ότι Γραικός=Ρωμαίος και ας είναι ο όρος Γραικός όρος που χρησιμοποιούν άλλοι για τους Ρωμαίους. Ο Στουδίτης σαφώς αποδέχεται ότι Ρωμαίος= Γραικός. Και φυσικά ο Ιταλός θα μετέφραζε τον όρο Γραικός ως Ρωμαίο. Αφού τον όρο Ρωμαίοι χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους οι κάτοικοι της Αυτοκρατορίας ή όσοι προέρχονται από αυτήν. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Γραικός δεν σημάνει Έλληνας. Αν εγώ μεταφράσω το Deutsche ως Τεύτονες σημαίνει ότι το Deutsche δεν σημαίνει Γερμανοί ? Τι λογικές ακροβασίες είναι αυτές ? Δεν βλέπω να απαντάται γιατί ο Στουδίτης θεωρεί την περιοχή δυτικά της Αρμενίας Γραικία ? Είχε σχέση και η Δυτ. Μ.Ασία με τον πάπα ? Ανήκε στο ιλλυρικό? Κάνει λάθος αυτός από τον οποίο έκανα copy-paste και ο Στουδίτης δεν λέει αυτό αλλά κάτι άλλο ? Γιατί ο Στουδίτης να χρησιμοποιήσει τον όρο Γραικός- Γραικία όταν δεν απευθύνεται στον πάπα ή κάποιον Δυτικό ? Για τον Πορφυρογέννητο συμφωνώ με την ανάρτηση σας. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα φυσικά αρχαΐζει γι’αυτό αναφέρεται και σε άλλους αρχαίους Λαούς. Καμιά σχέση όμως το απόσπασμα του Πορφυρογέννητου με του Στουδίτη. Ο Στουδίτης καθόλου δεν αρχαΐζει εδώ.
3.Η γλώσσα των Γραικών είναι λοιπόν η γλώσσα των Ρωμαίων. Άρα Γραικοί=Ρωμαίοι. Και επειδή αυτή είναι η γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων, Ρωμαίοι=Γραικοί=Έλληνες. Φυσικά ο Θεοφάνης προσδιορίζεται ως Ρωμαίος αφού είναι κρατικά συνεχιστής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Φυσικά γνωρίζει καλώς ότι δεν ομιλεί την γλώσσα των αρχαίων Ρωμαίων αλλά αυτήν των αρχαίων Ελλήνων. Όταν οι Σελτζούκοι έλεγαν το κράτος τους σουλτανάτο του Ρουμ σταμάτησαν να είναι τούρκοι ? Απλώς θεωρούσαν τους εαυτούς τους συνεχιστές της Ρωμανίας. Το ίδιο και ο Μωάμεθ Β όταν έκοψε νομίσματα με την επιγραφή αμηράς Τουρκορωμαίων.
4.Φυσικά και ο Πορφυρογέννητος δεν θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα, αλλά απόγονο των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και δεν θα μπορούσε να εκθειάζει την ιστορία ενός κατακτημένου λαού όπως οι Έλληνες. Εμείς ξέρουμε καλά όμως ότι ήταν απλώς Έλληνας από την Θράκη και όχι Ρωμαίος ή Αρσακίδης ή απόγονος του Μ.Κωνασταντίνου ή του Μ.Αλεξάνδρου όπως ήθελαν να βαυκαλίζονται οι προγονοί του. Και οι αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους θεωρούσαν προπαγανδιστικά τους εαυτούς τους Ρωμαίους. Τι σημαίνει ? Ότι ήταν κιόλας ? Και φυσικά οι σύγχρονοι Αμερικανοί είναι εθνοτικά Άγγλοι και εξαγγλισμένοι Σκωτοϊρλανδοί, Ιρλανδοί, Ουαλοί, Ολλανδοί, Γερμανοί κ.λπ. Δεν υπάρχει αμερικανικό έθνος, αλλά αγγλικό, ούτε κεμπεκικό, αλλά γαλλικό, ούτε αργεντίνικο αλλά ισπανικό και ιταλικό, ούτε λουξεμβουργιανό αλλά γερμανικό, ούτε βελγικό αλλά ολλνδικό και γαλλικό, ούτε ελβετικό αλλά γαλλικό, γερμανικό και ιταλικό, ούτε ανδορέζικο αλλά καταλανικό, ούτε αιγυπτιακό, συριακό, παλαιστινιακό, ιορδανέζικο και λιβανέζικο αλλά αραβικό και πάει λέγοντας.
5. Αντιφάσκετε. Αν Έλληνες ήταν ένας λαός του παρελθόντος που δεν υπήρχε τότε δεν θα χρησιμοποιούσε τον όρο Έλληνας για τον Ελλαδίτη Ρωμαίο που υπήρχε !! Και αν ήθελε να εννοήσει τον Ελλαδίτη φυσικά θα χρησιμοποιούσε τον όρο Ελλαδικός. Αντίθετα χρησιμοποιεί το Έλληνας. Και φυσικά σε αυτό δεν έχετε απάντηση «Εδώ οι αρνητές της ύπαρξης έθνους Ελλήνων κατά τον Μεσαίωνα και οι υποστηρικτές της ταυτότητας Ρωμαίος=Λατίνος καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα υποχρεώνονται να καταπιούν την γλώσσα τους. Ακόμη και αν δεχόταν κανείς ότι το Ρωμαίος δεν είναι κρατικό αλλά εθνικό και συνεπώς ότι οι εθνικά Έλληνες ήταν υποταγμένοι στους εθνικά Ρωμαίους του 12ου αιώνα, δεν μπορούν παρά να παραδεχτούν ότι για τους “Ρωμαίους” του 12ου αι. αυτοί οι Έλληνες ήταν κάτι τόσο χειροπιαστό και ξεχωριστό ώστε να φαινόταν (για τους “Ρωμαίους” στον 12ο αιώνα) λάθος η απουσία ξεχωριστού ονόματος γι’ αυτούς. Ακόμη πιο αβάσιμη θα ήταν η ιδέα ότι αυτοί οι Έλληνες χρειαζόταν -στα μάτια των “Ρωμαίων”- ένα ξεχωριστό όνομα την ίδια στιγμή κατά την οποία υποτίθεται ότι οι Έλληνες αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι. Για ποιο λόγο η Κομνηνή αντιδιαστέλλει Ρωμαίους και Έλληνες αφού υποτίθεται ότι οι δεύτεροι αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι; Αλλά το ότι το Ρωμαίος είναι κρατικό φαίνεται από ότι Λατίνοι, Σκύθες και Έλληνες κατοικούν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αν υπήρχαν ξεχωριστοί εθνικά Ρωμαίοι, τότε πού κατοικούσαν αυτοί και πού βρίσκονταν τα εθνολογικά όριά τους; Ήταν μια μηδαμινή μειονότητα κυρίαρχων περιορισμένοι μέσα στα τείχη της Πόλης ανάμεσα στο τεράστιο πλήθος των υποτελών τους; Μήπως διατηρείτο κάποια αριστοκρατία λατινική και μήπως απαγορευόταν σε υποτελείς η είσοδος σε αυτήν; Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις βυζαντινές πηγές. Εξάλλου, αν η βυζαντινή ελίτ τόνιζε την καταγωγή της από την λατινική Ρώμη, τότε η Κομνηνή δεν θα αντιδιέστελε Λατίνους και Ρωμαίους, και οι λατινόφωνοι θα ήταν ομοεθνείς της. Συνεπώς το Ρωμαίος στο παραπάνω απόσπασμα είναι κρατικό.»
Για τον Μαλάλα τι να σχολιάσω. Καλές οι παραδόσεις που διασώζει ο μονοφυσίτης Σύριος αλλά αν είναι να παίρνω τοις μετρητοίς ότι λέει να δεχτώ ότι και ο Νέρων συμπαθούσε τους χριστιανούς και ότι οι αυτοκράτορες πριν τον Μ. Κωνσταντίνο ή τον Φίλιππο τον Άραβα ή τον Αλέξανδρο Σεβήρο συμπαθούσαν τον χριστιανισμό. Όσο για τον βούλγαρο, φυσικό είναι να διαχωρίζει τους Έλληνες παγανιστές και τους Ρωμαίους παγανιστές της αρχαιότητας από τους μεσαιωνικούς χριστιανούς Γραικούς. Ο όρος Γραικός δεν είναι συνώνυμος με τον Έλληνα αλλά ούτε και με τον Ρωμαίο κατά τον βούλγαρο. Άρα να υποθέσω ότι και ο Ιταλός του 14ου αι. έκανε λάθος που μετέφρασε το Γραικός με το Ρωμαίος ?
Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σας. Δεν καταλαβαίνω γιατί είστε τόσο απότομος. Σχολίασα εδώ γιατί δεν βρήκα αυτά που ρωτούσα εκτός από ένα κομμάτι με την Κομνηνή να σχετίζεται με αυτά που είχατε ανεβάσει. Διαβάζω το ιστολόγιο σας έναν χρόνο τώρα. Σε όσα με παραπέμψατε τα έχω διαβάσει και δεν με κάλυπταν καθόλου σε αυτά που είχα απορία, όπως δεν με κάλυψε και η απάντηση σας. Μπορείτε να μεταφέρετε τα σχόλια μου όπου εσείς κρίνεται κατάλληλο.
Σας ευχαριστώ πολύ και συγνώμη αν σπατάλησα τον χρόνο σας ή δεν κατόρθωσα να κατανοήσω τις απαντήσεις σας
Επειδή όντως σπαταλάτε τον χρόνο μου. Διαβάστε αυτήν την ανάρτηση πυο έκανα εμπευσμένος από τη χθεσινή μας συζήτηση.
Σε όλη την Χρονογραφία του, ο Θεοφάνης μόνο μία φορά αναφέρει εθνοτικούς Έλληνες … εννοώντας τους Αχαιούς που πολέμησαν στην Τροία. Όλες οι άλλες αναφορές του σε «Ἐλληνες», «ελληνίζοντες» κια «ελληνόφρονους» είναι για τους ειδωλολάτρες της περιόδου 284-550 μ.Χ. τους οποίους χαρακτηρίζει «ασεβείς, μυσαρούς, μιαρούς, άθεους, παραβάτες, δυσσεβείς, δυσώνυμους» εχθρούς των Χριστιανών. Βέβαια δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσει τον όρο «ελληνική» για την γλώσσα των [αρχαίων] Ελλήνων, που κατέληξε να είναι η γλώσσα του.
Δεν βλέπω να απαντάται γιατί ο Στουδίτης θεωρεί την περιοχή δυτικά της Αρμενίας Γραικία ? Είχε σχέση και η Δυτ. Μ.Ασία με τον πάπα ?
—
Μας σας απάντησα. Οι Στουδίτες, στην προσπάθειά τους να βρουν συμμάχους εναντίον των εικονοκλαστών, συμμάχησαν με το Βατικανό. Το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν ήταν ότι έπρεπε να αναγνωρίσουν τα πρωτεία του Πάπα έναντι του Πατριάρχη, όπως και έκαναν τόσο ο Θεόδωρος Στουδίτης για τον οποίο μιλάμε, όσο και ο Νικόλαος Στουδίτης λίγες γενέές αργότερα, όταν δεν αναγνώρισε τον Φώτιο ως Πατριάρχη και κυκλοφορούσε γράμματα γραμμένα από τον ίδιο τον Πάπα.
Όταν είσαι σε επαφή με κόσμο που σε θεωρεί «αιρετικό Γραικό» και ζητιανεύεις την βοήθειά του, έπεται ότι πρέπει να του κάνεις κάποιες χάρες.
http://postimg.org/image/gggvvg965/
Ακριβώς το ίδιο σενάριο έγινε και με τους «Ενωτικούς» στην Σύνοδο της Φλωρεντίας-Φερράρας όταν πήγανε να ζητήσουν βοήθεια από τους «Λατίνους» εναντίον των Τούρκων, παίζοντας το χαρτί της ενώσεως των εκκλησιών. Αν αξιωθείτε να διαβάσετε την ανάρτηση «ένας κούκους δεν φέρνει την άνοιξη» θα δείτε τον Τάσο Καπλάνη ναγράφει πως από τις 500 απαντήσεις του ονόματος «Γραικοί» κατά την περίοδο 1000-1700, οι 350 (70%) γίνονται σε έγγραφα που σχετίζονται με την Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
Επομένως ευχαρίστως να σας απαντήσω σε κάτι που δεν έχω γράψει σε ανάρτηση, αλλά όχι να επαναλαμβάνω αυτά που έχω ήδη γράψει και στα οποία σας παραθέτω.
Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σας. Δεν καταλαβαίνω γιατί είστε τόσο απότομος.
—
Εδώ έχετε απόλυτο δίκαιο. Δεν φταίτε εσείς και ζητώ συγγνώμη αν υπήρξα απότομος. Αλλά δεν είστε ούτε ο πρώτος και σίγουρα δεν θα είστε ούτε ο τελευταίος με αυτά πυο παραθέτετε. Απλώς όταν 5 χρόνια στο διαδίκτυο πρέπει κάθε φορά από την αρχή να εξηγώ γιατί 1+1=2, από ένα σημείο και μετά καταντά κουραστικό. Ξαναλέω δεν είναι δικό σας το φταίξιμο, απλώς έτυχε να είστε ο νιοστός παρερμηνευτής της Κομνηνής, του Θεοφάνη κλπ.
Η μόνη φιλική συμβουλή που μπορώ να σας δώσω είναι αυτή πυο δίνει ο Νίτσε στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»: Μην ακούτε ούτε εμένα, γιατί και εγώ μπορεί να είμαι «ποιητής» (= ρηχή γούρνα που θολώνει τα νερά της για να κρύψει την ρηχότητά της).
Οι απορίες σας θα λυθούν ότνα θα διαβάσετε έναν αριθμό βιβλίων γραμμένων από ειδικούς πάνω στη βυζαντινή ταυτότητα και όταν θα διάβασετε ολόκληρα τα κείμενα των Βυζαντινών συγγραφέων που παραθέτετε, ώστε να σχηματίσετε μία σφαιρική άποψη γύρω από το πρόσωπό τους και τις πεποιθήσεις τους.
Υπάρχει το “Hellenism in Byzantium” του Αντώνη Καλδέλλη, όπου πιστεύω πως θα λύσει όλες τις απορίες σας με το παραπάνω και υπάρχει και το “Being Byzantine: Greek identity before the Ottomans” της Gill Page.
Στα ίδια συμπεράματα καταλήγουν και οι δύο, η μόνη τους διαφορά είναι πως ο Καλδέλλης πιστέυει σε μία εθνική Ρωμαϊκή ταυτότητα χωρίς εθνοτικές συνιστώσες και η Page πιστεύει σε μία εθνοτική Ρωμαϊκή ταυτότητα των ελληνοφώνων, δίπλα σε μία γενικότερη «πολιτική» Ρωμαϊκή ταυτότητα.
«Δηλαδή, ο σχολιαστής αυτός ο οποίος προφανώς δεν έχει αγγίξει την «Χρονογραφία Θεοφάνους» -ή άλλο βυζαντινό έγγραφο- με τα χέρια του , πιστεύει ότι επειδή η Γερμανίδα Ερυθρώ (η οποία γνωρίζει όλους τους ελληνόφωνους αρχαίους και μεσαιωνικούς σαν «Γραικούς» στην μητρική της γλώσσα) έπρεπε να μάθει «τα γράμματα και την γλώσσα των Γραικών και τα ήθη της βασιλείας των Ρωμαίων, αυτό δείχνει ότι υπήρχαν εθνοτικοί Έλληνες. »
Φυσικά αυτό ακριβώς σημαίνει. Εγώ αποκαλώ τους κατοίκους της Γαλλίας Γάλλους και ξέρω καλά ότι είναι Γάλλοι ( εκλατινισμένοι Γαλάτες ) και όχι φυσικά Γερμανοί Φράγκοι. Αντίστροφο παράδειγμα. Αποκαλώ τους κατοίκους της Ελβετίας Ελβετούς (= κελτικό φύλο ) ή στις άλλες γλώσσες Σουήβους ( γερμανικό φύλο ) αλλά γνωρίζω καλά ότι δεν είναι ούτε Κέλτες Ελβέτιοι ούτε Γερμανοί Σουήβοι. Είναι 3 ξεχωριστές εθνότητες Γερμανοί, Γάλλοι και Ιταλοί. Δεν υπάρχει έθνος Αμερικανών. Ο κάτοικος των ΗΠΑ αγγλικής ή ιρλανδικής ή ελληνικής κ.λπ. καταγωγής γνωρίζουμε καλά ότι είναι Άγγλος ή Ιρλανδός ή Έλληνας. Έτσι και οι Δυτικοί γνώριζαν ότι οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν Γραικοί ( Έλληνες ) και όχι Ρωμαίοι, και ας αυτοαποκαλούνταν έτσι. Υπήρχαν δηλαδή εθνοτικοί Έλληνες. Το έθνος των Ελλήνων τον Μεσαίωνα ήταν οι αυτοαποκαλούμενοι Ρωμαίοι. Και κάποιος με εγκέφαλο παραπληγικής κατσαρίδας μπορεί να το κατανοήσει επιτέλους. Πόσο μάλλον εσείς που δείχνεται για μεγάλος αετός.
1.05.10
Τελικά δεν σπαταλάω εγώ τον χρόνο σας. Εσείς σπαταλήσατε τον δικό μου. Ας είναι. Συνεχίστε να μας διασκεδάζετε .
Εσείς και κάθε ανίδεος μπορείτε να λέτε ό,τι παραμύθια θέλετε για τους «βυζαντινούς». Άν αποφασίσετε να ανοίξετε κανένα βιβλίο εθνολογίας, θα δείτε ότι το πρώτο πράγμα για την κατανόηση της εθνοτικής ταυτότητας ενός πληθυσμού είναι ο συνειδητός αυτοπροσδιορισμός του. Και οι Βυζαντινοί δεν ήθελαν να έχουν καμία εθνοτική σχέση με τους [αρχαίους] Έλληνες, αυτό είναι κάτι που έρχεται αργά στο Βυζάντιο. Αυτό που συνέβη νωρίτερα, από τον 9ο αιώνα και μετά ορισμένοι Αρμένιοι αναβίωσαν την «έξωθεν/θύραθεν» κλασική παιδεία, όχι για να «παριστάνουν» του Έλληνες, αλλά γιατί εκεί τους ώθησε ο ιδεολογικός ανταγωνισμός με τους Άραβες που επίσης ασχολούνταν με την «ελληνική» παιδεία.
Από εκεί κει μετά όλα τα παραδείγματά σας είναι άστοχα γιατί τόσο οι νεοέλληνες όσο και οι Βυζαντινοί κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου ότνα αυτός επανήλθε στην αυτοκρατορία, δεν καταγόταν από τους αρχαίους Έλληνες, αλλά από τους Σλάβους που πλημμύρισαν την Ελλάδα, τους Βλάχους που τους ακολούθησαν και τους Αρμένιους και Μαρδαΐτες που οι «Βυζαντινοί» έστειλαν με το ζόρι για να τους εκρωμαΐσουν. Στην πορεία έγιναν και οι Αλβανικές μεταναστεύσεις (και Φραγγικές, Κουμανικές και Πατζινακικές εγκαταστάσεις πιο πριν), αλλά οι αλβανικές μεταναστέυσεις δεν είναι τόσο κεφάλαιο της «βυζαντινής» ιστορίας, επειδή η Ελλάδα στην οποία μετανάστευσαν είχε ήδη μπει στην μεταβυζαντινή τροχιά της.
1) Ταυτότητα:
2) Ταυτότητα και καταγωγή:
Από εκεί και μετά τα παραμύθια περί «διηνεκούς» ελληνικού γένους μπορείτε να τα πείτε στους παρακάτω ακαδημαϊκούς:
[05:51:00-05:52:00] Γερμανός Βυζαντινόλογος
Γάλλος καθηγητής Νεωτερικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας:
[01:30:00]
«Αν οι φιλέλληνες ήρθαν να πολεμήσουν για την Ελλάδα το έκαναν για την αρχαία Ελλάδα και όχι για τους Νεοέλληνες. Μόλις ήρθαν δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους γιατί αντί για Έλληνες βρήκαν ανατολίτες που ήταν πιο ανατολίτες και από τους ίδιους τους Τούρκους.
Και επειδή θέλετε τόσο πολύ να μιλήσετε για καταγωγή για διαβάστε και την παρακα΄τω σειρά αναρτήσεων για να δείτε πάνω κάτω από ποιους ακριβώς κατάγεστε.
Φυσικά κανείς δεν θα απαγορέψει σε κάποιον αστοιχείωτο άεθνο διασκεδαστή να πιστεύει ότι θέλει . Αν θέλει να θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του σερβοβουλγαροαρβανιτόβλαχου Βογκόη κανείς δεν θα του το αρνηθεί. Και εγώ λοιπόν μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου απόγονο των Προελλήνων μη Ινδοευρωπαίων + των Προελλήνων Ινδοευρωπαίων + των Ελλήνων + των Ρωμαίων + των αφομοιθέντων από τους Έλληνες λαών που εισήλθαν στην Ελληνική Χερσόνησο τον Μεσαίωνα ( Σλάβους, Βλάχους, Αρμένιους, Μαρδαϊτες , Πετσενέγκους, Κουμάνους, Ούζους, Βαρδαριώτες Τούρκους, Αλβανούς κ.λπ.)
Και οι Σκοπιανοί δηλώνουν Μακεδόνες όμως είναι Βούλγαροι. Και οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας δηλώνουν Βόσνιοι ( και προσπαθούν να δημιουργήσουν και ιστορία περί δήθεν μεσαιωνικού σλαβικού φύλου Βοσνίων ) αλλά είναι εξισλαμισμένοι Σέρβοι και Κροάτες. Έτσι και οι μεσαιωνικοί Έλληνες δήλωναν Ρωμαίοι αλλά ήταν Έλληνες.
Για καθαρότητες εθνών ψάξτε σε τίποτα ενδογαμίες που οδηγούν σε τερατογενέσεις. Όπου οι περισσότερες τερατογενέσεις εκεί και η μεγαλύτερη φυλετική καθαρότητα.
Μα εσύ ρε «γαρασδοειδή όψη εσθλαβωμένη» στο τελευταίο σου σχόλιο δεν μίλησες για «καταγωγική» ταυτότητα;
Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια.
Εσύ δεν είσαι το κουτοπόνηρο σλαβο-αλβανο-βλαχο-αρμενο-μαρδαϊτο-φραγγο-τουρκό-μουτρο που πήγες να μου βγάλεις τους μεσαιωνικούς Ρωμαίους «καταγωγικούς» Έλληνες;
Τι μιλάς λοιπόν;
Εγώ ξέρω πολύ καλά τι είπε ο Jenkins στο συνέδριο Βυζαντινολογίας το 1963 στο Cincinnati:
http://en.wikipedia.org/wiki/Romilly_James_Heald_Jenkins
«Κάθε μορφωμένος και πνευματικά νηφάλιος άνθρωπος γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ούτε «ιστορική» (= εθνοτική) ούτε φυλετική συνέχεια στην Ελλάδα».
http://postimg.org/image/g4ux9p603/
Σου έδειξα και την Αρβελέρ να λέει το ίδιο. Όλοι οι σοβαροί και ειδικοί ακαδημαϊκοί το ίδιο πράγμα λένε. Δεν υπάρχει καμία συνέχεια πέραν της γλωσσικής.
Οι πρόγονοί σου 200 χρόνια πριν πίστευαν πως οι Ἐλληνες ή ήταν κάτι δυνατοί αλλά κακόψυχοι γίγαντες που τους σκότωσε ο θεός στέλνοντας κουνούπια με σιδερένιες μύτες ή ότι ήταν οι πρόγονοι των Φράγγων που έρχονται και προσκυνούν τα παλιολιθάρια.
Ολόκληρο βιβλίο έχει γράψει για το θέμα ο καημένος ο Κακριδής. Ορίστε διάβασε να μάθεις για τους προγόνους σου μπας και ξεστραβωθείς:
http://jungle-report.blogspot.it/2011/04/blog-post_15.html
http://pertinax80.blogspot.it/2010/01/21.html
Πόσο ακόμα χρόνο πρέπει να χάσω μαζί σου για να δείξω ότι 1+1=2;
Δεν είναι για ακκοσμίκευτα 15χρόνα η ιστοσελίδα μου.
Για τελευταία φορά, καθηγητής νεωτερικής ιστορίας της Παντείου Γιάννης Γιαννουλόπουλος:
Το ελληνικό έθνος είναι φαινόμενο της νεωτερικότητας. Το «τρίσημον σχήμα» ενός ενιαίου «ελληνισμού» με αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονη φάση κατασκευάστηκε από τους Παπαρρηγόπουλο και Ζαμπέλιο στα μέσα του 19ου αιώνα. «Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο το ξέρουμε».
Τιμή μου να είμαι απόγονος του αφομοιοθέντα από Έλληνες εξελληνισμένου Ρενδάκιου παρά ενός Περσαρμένη Πορφυρογέννητου σαν και του λόγου σου. Μίλησα για καταγωγή αστοιχείωτη σερβοβουλγαροαλβανοβλαχοτουρκόφατσα, και όχι για καθαρή φυλετική καταγωγή όπως νομίζει ο βληματοποιημένος κατσαριδοειδής εγκέφαλος σου. Πήγαινε κάνε τώρα τα μπανάκια σου γερομπαμπαλή με τα υπόλοιπα ΚΑΠΗ και κοίτα να ξεμπουκωθείς πρώτα.
Υ.Γ.Καλά έκανες και πόσταρες την φάτσα του μπουμπούκου. Ταιριάζετε.
Συμβουλή: Όταν ουρείς να σηκώνεις το καπάκι.
Συνέχισε να μας διασκεδάζεις Σμερναλέε Σεφερλή.
Η κα Αρβελέρ έχει πει και αυτά
http://www.portaaurea.gr/istoria_meletes/ellrom.htm
Ε. Αρβελέρ, ιστορικός:
Γράφει για τον 10ο αι. ότι «Η αυτοκρατορία με την ποικιλία των λαών και των εθνών που περιελάμβανε προηγούμενα το Βυζάντιο, παραχώρησε τη θέση της σε μια ελληνορθόδοξη Αυτοκρατορία, με μια ενιαία παιδεία» (Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, σ. 60).
Γράφει για τους αιώνες μεταξύ 379-641:
«Κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων το Βυζάντιο θα αποκτήσει τα χαρακτηριστικά που θα το καταστήσουν αργότερα Ελληνική Αυτοκρατορία της χριστιανικής Ανατολής. Αυτός ο νέος πολιτικός προσανατολισμός, που αναπτύσσεται παράλληλα με τη ζωντανή ρωμαϊκή ιδέα, αλλά που τείνει να την υποκαταστήσει» (ό.π., σελ. 22)
Το «Ελληνική» στο προηγούμενο απόσπασμα δεν έχει πολιτισμικό αλλά εθνικό χαρακτήρα, κι αυτό φαίνεται από τις προηγούμενες σελίδες, στις οποίες η Αρβελέρ χαρακτηρίζει το Βυζάντιο για τα έτη 330-641:
α) «…της Αυτοκρατορίας, που αποκαλείται Βυζαντινή, ενώ είναι στην πραγματικότητα η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της χριστιανικής Ανατολής με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη» (ό.π., σελ. 20)
β) «ο όρος “βυζαντινός” πρέπει να θεωρείται, τουλάχιστον ώς την εποχή που αποκαλείται Πρωτοβυζαντινή (4ος – τέλος 6ου αιώνα) ότι προσδιορίζει τη χριστιανική Αυτοκρατορία της Ρωμαϊκής Ανατολής» (ό.π., σελ. 21)
Για τον 8ο αιώνα γράφει:
«Η μεγάλη ρωμαϊκή ιδέα είχε φτάσει στο τέλος της» (ό.π., σελ. 38)
«…το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες τείνει να υποκαταστήσει το ρωμαϊκό ιδεώδες…» (ό.π., σελ. 76)
«…ο ρωμαϊκός κόσμος, που το ιδεώδες του ήταν συνυφασμένο με μια στρατιωτική και πολιτική έννοια, είχε στο τέλος κατακτηθεί από το ελληνικό πνεύμα» (ό.π., σελ. 76)
«Οι Βυζαντινοί διανοούμενοι…και ο βυζαντινός λαός,…θα αναλάβουν μαζί την προσπάθεια να σώσουν το κράτος των ορθόδοξων Ελλήνων που είναι στο εξής το Βυζάντιο» (ό.π., σελ. 78)
Για το τέλος του 11ου αιώνα:
«…τις πράξεις των ορθόδοξων Ελλήνων, των Βυζαντινών δηλαδή» (ό.π., σελ. 78)
«Είναι γεγονός ότι η διαμόρφωση του βυζαντινού πατριωτισμού φαίνεται να έχει ήδη καλλιεργηθεί πριν από τον ενδέκατο αιώνα. Φαίνεται σαν έργο των διανοουμένων της πρωτεύουσας, ιερωμένων και λαϊκών, που ανέπτυξαν το στοιχείο της ελληνικότητας σαν επίκαιρο συμπλήρωμα…» (ό.π., σελ 79)
«…τα γεγονότα του 1204 υπήρξαν για τον ελληνικό λαό τόσο αποφασιστικά όσο κι εκείνα του 1453» (ό.π., σελ. 126)
«…τον “ιερό πόλεμο” των Ελλήνων, των Βυζαντινών στο σύνολό τους…» (ό.π., σελ. 126)
«…την Αυτοκρατορία της Νικαίας, την πιο σημαντική εστία της ελληνικής αντίστασης» (ό.π., σελ. 129)
«…θα πρέπει να εξετάσουμε την ιδεολογία της Αυτοκρατορία της Νικαίας, που περισσότερο από κάθε άλλο ελληνικό κράτος…» (ό.π., σελ. 131)
«οι Έλληνες θα περιμένουν περισσότερο από μισόν αιώνα να ανακτήσουν την Κωνσταντινούπολη…» (ό.π., σελ. 136 )
«Στις 25 Ιουλίου 1261, λίγες μόλις εκατοντάδες Έλληνες ( και Κουμάνους να συμπληρώσω εγώ μπουαχαχαχαχα) στρατιώτες, βοηθούμενοι από τον πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης, πραγματοποίησαν το όνειρο που είχε θρέψει για περισσότερο από μισόν αιώνα τον βυζαντινό κόσμο» (ό.π., σελ. 140)
«..η ένωση των Εκκλησιών που θέλησε να επιβάλει θεωρήθηκε από τον κλήρο και τον ελληνικό λαό προσβολή…» (ό.π., σελ. 143)
«…το αδόκιμο όνομα Βυζάντιο για τη μεσαιωνική ελληνική αυτοκρατορία» (Γιατί το Βυζάντιο, σ. 17)
«Βυζάντιο είναι η εκχριστιανισμένη και εξελληνισμένη Ρωμαϊκή ανατολική αυτοκρατορία με την Κωνσταντινούπολη για πρωτεύουσα» (ό.π., σ. 19)
«Από την 11η Μαίου του 330…ώς τον Μάη του 1453 οριοθετείται και χρονολογείται ο βίος της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του μεσαιωνικού ελληνισμού» (ό.π., σελ. 68)
«..το μεγαλείο της μεσαιωνικής ελληνοσύνης της Ρωμανίας, του Βυζαντίου δηλαδή» (ό.π., σ. 69)
«η Ρωμανία [η ελληνοσύνη δηλαδή] κι αν πέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο» (ό.π., σελ. 91)
«…η επίσης ελληνική αυτοκρατορία των Μεγάλων Κομνηνών» (ό.π., σελ. 92)
«…των Ελλήνων του μεσαίωνα» (ό.π., σελ. 127)
«…η χιλιόχρονη αυτοκρατορία του μεσαιωνικού ελληνισμού» (ό.π., σελ. 129)
«Η αυτοκρατορία της Νίκαιας, ελπίδα του εξόριστου από την Πόλη ελληνισμού…» (ό.π., σελ. 138)
«..την ελληνοσύνη της ρωμιοσύνης» (ό.π., σελ. 191)
«αδιάσπαστος κρίκος το Βυζάντιο ανάμεσα στον αρχαίο και στον σύγχρονο» (ό.π., σελ. 249)
Επίσης:
«…τη χιλιόχρονη Αυτοκρατορία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού» (Μοντερνισμός και Βυζάντιο, σελ. 11)
«Στη διαχρονικότητα της ιστορίας, το Βυζάντιο…θα γίνει η μεσαιωνική Αυτοκρατορία του ανανεωμένου Ελληνισμού» (ό.π., σελ. 31).
Σε ερώτηση προς την Αρβελέρ αν συμφωνεί με την άποψη του Βασίλη Ραφαηλίδη, ότι Ρωμιός είναι ο κάθε χριστιανός Ορθόδοξος ο οποίος κατοικεί στη Βαλκανική χερσόνησο, δηλαδή ότι Ρωμιός είναι και ο Βούλγαρος, και ο Αλβανός, ο βαπτισμένος Τούρκος κ.ο.κ., αυτή απάντησε ότι διαφωνεί με την άποψη αυτήν. Συμπλήρωσε δε, ότι «όταν λέω ότι είμαι Ρωμιά, σημαίνει ότι δέχομαι ότι είμαστε συνέχεια του Βυζαντίου, [και]….απλώς λέω ότι το Βυζάντιο είναι μέσα στην ελληνική συνέχεια». Επίσης, «Είμαι Ρωμιά, χωρίς να πάψω να είμαι Ελληνίδα» (http://www.youtube.com/watch?v=82yKWqMQKOI, kulturosupa.com Ε.ΑΡΒΕΛΕΡ περι Ρωμιών και Μεγάλου Κων/ου(6))
Πόσο βλάκας είσαι όταν παραθέτεις την μετάφραση της Τούλας Δρακοπούλου, το γαλλικού βιβλίου της Αρβελέρ όπου το γαλλικό Greque μεταφράζεται σαν «Ελληνας»;
Το αυθεντικό βιβλίο που έγραψε η Αρβελέρ στα γαλλικά είναι το L’Idéologie politique de l’empire byzantin, 1975
Και όποιος σοβαρός άνθρωπος έχει διαβάσει τόσο το πρωτότυπο όσο και την μετάφραση καταλήγει στο αντίθετο συμπέρασμα από έναν ρακοσυλλέκτη του διαδικτύου σαν εσένα.
http://postimg.org/image/a75yjef1l/
Διάβασε και αυτό για να καταλάβεις πως εφευρίσκονται οι ανύπαρκτοι Έλληνες στις νεοελληνικές μεταφράσεις βλάκα.
Μάχη στον ελαιώνα του Κουντουρά:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1
Η γαλλική εκδοχή μιλάει για “Greques”, το οποίο μεταφράζεται ελληνιστί ως «Έλληνες»:
Ο κίνδυνος έμοιαζε μεγάλος, γιατί δεν είχαν πάνω από πεντακόσιους έφιππους, ενώ στην άλλη πλευρά ήταν αρκετά πάνω από πέντε χιλιάδες. Αλλά τα γεγονότα συμβαίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, γιατί ο άνθρωποί μας πολέμησαν με τους Έλληνες, τους κατατρόπωσαν και τους κατάκτησαν. Και οι Έλληνες έχασαν με πολύ βαριές απώλειες, ενώ όσοι ήταν στην πλευρά μας κέρδισαν αρκετά άλογα και όπλα και άλλα αγαθά σε μεγάλη ποσότητα και έτσι γύρισαν χαρούμενοι και πολύ ευτυχισμένοι στην πόλη της Μεθώνης.
Η περιγραφή της μάχης από την ελληνικη΄εκδοχή του Χρονικού του Μορέως:
ἀκούσασιν κ’ ἐμάθασιν τὸ πῶς ἦλθαν οἱ Φράγκοι
καὶ περπατοῦν ἐκ τὰ χωρία κ’ ἐπαίρνουσιν τὰ κούρση,
καὶ εἶπαν κ’ ἐλογίσαντο νὰ τοὺς ἔχουν ζημιώσει.
Ἐκεῖσε ἐπαρεσύρθηκαν, τὸ λέγουν Κηπησκιάνους,
ὅπου τὸ κράζουν ὄνομα στὸν Κούντουραν ἐλαιῶνα.
Ἦσαν χιλιάδες τέσσαρες, πεζοὶ καὶ καβαλλάροι.
Οἱ Φράγκοι γὰρ ὡς τὸ ἐμάθασιν πάλε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους,
ὅπου ἤσασιν γὰρ μετ’ αὐτοὺς κ’ ἐξεύρασιν τοὺς τόπους,
ἐκεῖ τοὺς ἐπαρέσυραν, ἦλθαν καὶ ηὕρανέ τους
καὶ πόλεμον ἐδώκασιν οἱ Φράγκοι κ’ οἱ Ρωμαῖοι.
Κ’ οἱ Φράγκοι γὰρ οὐκ ἤσασιν, πεζοὶ καὶ καβαλλάροι,
μόνοι ἑφτακόσιοι μοναχοί, τόσους τοὺς ἐγνωμιάσαν.
Με προθυμίαν ἀρχάσασιν τὸν πόλεμο οἱ Ρωμαῖοι,
διατὶ ὀλίγους τοὺς ἔβλεπαν, ὕστερα ἐμετενοῆσαν.
Τι νὰ σὲ λέγω τὰ πολλὰ καὶ τὶ τὸ διάφορόν μου;
τὸν πόλεμον ἐκέρδισαν ἐτότε ἐκεῖν’ οἱ Φράγκοι˙
ὅλους ἐκατασφάξασιν, ὀλίγοι τοὺς ἐφύγαν.
Αὐτὸν καὶ μόνον πόλεμον ἐποῖκαν οἱ Ρωμαῖοι
εἰς τὸν καιρὸν ποῦ ἐκέρδισαν οἱ Φράγκοι τὸν Μορέαν.
Ο μόνος Σεφερλής εδώ πέρα είσαι εσύ και ο μόνος λόγος για τον οποίο σε αφήνω να σχολιάζεις είναι γιατί είσαι το τέλειο παράδειγμα ανιστόρητου Νεοέλληνα που βρομάει «προσφατίλα» και δεν το έχει ακόμα συνειδητοποιήσει.
Το άλλο γιατί δεν το έβαλες από το χρονικό του Μορέως που μιλάει για ένα Κάστρο που χτίστηκε από τον καιρό τον Ελλήνων και η γαλλική μετάφραση αντί για Eλλήνων γράφει «γιγάντων»;
Για να σε βοηθήσω:
Στὴν Ἀρκαδίαν ἐσώσασιν ὥραν μεσημερίου·
ἐπιάσαν τὲς κατοῦνες τους στὸν κάμπον ἐτεντῶσαν,
τὸ κάστρον ἐζητήσασιν, κ᾿ ἐκεῖνοι οὐδὲν τὸ δίδουν,
διατὶ τὸ κάστρον κοίτεται ἀπάνω γὰρ στὸ σπήλαιον
κ᾿ εἶχαν καὶ πύργον δυνατὸν ἀπὸ γὰρ τῶν Ἑλλήνων·
σωτάρχειον εἶχαν δυνατήν, ἤλπιζαν νὰ βαστάξουν
τὴν μάχην καὶ τὸν πόλεμον, νὰ μὴ παραδοθοῦσιν.
Γαλλικό χρονικό:
Διάβασε υποσημείωση 34 στη σελίδα του Καπλάνη που έχω παραθέσει στην ανάρτηση «ένας Κούκος δεν φέρνει την άνοιξη»:
http://postimg.org/image/xi36wz4gj/
Ποιοι είναι αυτοί οι Γίγαντες Έλληνες; Εννοείται πως ήταν κάτι διαφορετικό από τους «Γραικούς». Το χρονικό του Γαλαξειδίου ονομάζει το υπόδουλο γένος Ρωμαίους, μια φορά μιλάει για τις διχόνοιες των Γραικών και ξέρει ότι και οι δύο είναι κάτι διαφορετικό από τους Έλληνες που ζούσαν «τον καιρό των Ελλήνων».
http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/galakseidi.html
1) Ρωμιοί που μιλάνε Ρωμέικα:
Εξουσιάζωντας ένας Τούρκος, Πριλεμπές τον ελέγασι, το Λοιδορίκι, το Γαλαξείδι και τα άλλα χωρία και την χώρα του Επάχτου εγεννήθηκε στο αναμεταξύ μία διχόνια σε Ρωμαίους και Τούρκους, και εσηκώσασι οι Ρωμαίοι άρματα στους Τούρκους
και έφκιασε και μία βρύσι, που φαίνεται ακόμα το όνομα του με Τουρκικά γράμματα και Ρωμέϊκα, λέγοντας. ”Αυτή την βρύσι την έφκιασε με εδικαίς του εξόδεψαις ο Ιζάρ-μπεης, για σεμπάπι των γονικων του· και οποίος στρατοκόπος πίνει διψασμένος να τον συγχωράη μνημονεύωντάς τον· αυπ´. (1480), μήνας Γεννάρης κθ´
2) Οι διχονοιασμένοι «Γραικοί» τον καιρό των Καταλανικών επιδρομών (14ος αιώνας):
και ύστερα οι κουρσάροι (= Καταλανοί = «Ταραγωνάται»), διά την ασυμφωνίαν και ταις διχόνιαις των Γραικών ανεμπόδιστα εμπήκασι και εσκλαβώσασι χώραις περίσσαις και το Σάλονα.
3) Οι άσχετοι Έλληνες-γίγαντες που ζούσαν «στον καιρό των Ελλήνων»:
Εμβαίνοντας οι πειράταις ανεμπόδιστα στο Γαλαξείδι επεράσασι από σπαθίου ό,τι ευρήκασι ζωντανό, και ανάψασι φωτιά στα σπήτια και εκρημνίσασι και το κάστρο, που ήτανε ένα ευμορφότατο, φυκιασμένο με μάρμαρα μεγάλα από των Ελλήνων τον καιρό·
Σ’ εκείνους τους χρόνους επήρασι οι Φράγκοι την εξακουσμένη Κωνσταντινόπολι, και επήρε καθένας στο μερίδι του χώραις και βιλαέτια περίσσα· και ένας από τη Σαλονίκη Φράγκος βασιλέας επήρε και το Σάλονα, χώρα παμπάλαια και εξακουστή στων Ελλήνων τον καιρό, και από ετότες λέγεται Σάλονα, λεγάμενη αλλέως προτήτερα
Ορίστε για τους Έλληνες γίγαντες που το χρονικό του Μοριά λέει ότι χτίσανε τον πύργο στην Αρκαδία:
http://jungle-report.blogspot.it/2011/04/blog-post_15.html
http://pertinax80.blogspot.it/2010/01/21.html
«Στα χρόνια τα παλιά ζούσαν στα μέρη αυτά άλλης λογής άνθρωποι, οι Έλληνες. Αυτοί έχτισαν το κάστρο μας. Τις μεγάλες βαριές πέτρς που βλέπεις εκεί τις κουβαλούσαν με τα χέρια τους. Οι Έλληνες δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς ανθρώπους. Ήταν ψηλοί σαν τα κυπαρίσσια». (Θεσπρωτία, 20ος αι.)
«Παλιόν καιρό οι-γι-αθρώποι ήταν πολύ μεγάλοι. Μεγαλύτεροι απ’ όλους ήταν οι Ελλένηδες. Αυτοί ήταν κακοί αθρώποι. Γι’ αυτό ο Θεός έστειλε κάτι κουνούπια μεγάλα με μύτες σιδερένιες και τους κυνήγαγαν». (Ήπειρος)
Για να σε βοηθήσω, υπάρχουν πολύ σοβαρότερες πηγές για να αποδείξεις ότι οι ύστεροι Βυζαντινοί μετά τον 12 αιώνα είχαν οικειοποιηθεί τους [αρχαίους Έλληνες] ως προγόνους τους.
Λ.χ. ο Τζέτζης στα 1156 γράφει ότι «από τη μητέρα του είναι ευγενής Ίβηρ (Γεωργιανός), αλλά από τον πατέρα του είναι «γνήσιος Έλλην» και ενίσταται στην χρήση του όρου «Αύσονες» λέγοντας πως «είναι παράλογο για εμάς του Ελληνικού γένους να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Αύσονες».
Διάβασε τα λόγια του εδώ που είναι υπογραμμισμένα με γαλάζιο:
Από εκεί και μετά περίμενε μια ανάρτηση που θα κάνω αυτές τις μέρες όπου φαίνεται ξεκάθαρα με 5-6 παραδείγματα ότι ο όρος «Γραικοί» δεν σήμαινει «εθνοτικοί Έλληνες», αλλά ήταν απλα΄το είδωλο των Ρωμάιων στον καθρέφτη της Δύσεως.
Σε αυτό δεν έχουν άδικο.
Σέβονται τον ΤΩΡΙΝΟ αυτοπροσδιορισμό τους, όπως σέβονται και τον δικό μας.
Και Las Vegas να ήθελαν να ονομάζονται οι γείτονες, ο κόσμος Λασβεγγανούς θα τους ονόμαζε και την γλώσσα τους Λασβεγγανή.
Βέβαια είτε Μακεδόνες τους πουν είτε Λασβεγγανούς, σε κάθε σοβαρό βιβλίο γράφεται ότι είναι οι Βουλγαραλβανιτόβλαχοι που κατέληξαν το 1912 στην Σερβία, όπως ορισμένοι Βουλγαρααλβανιτόβλαχοι κατέληξαν στην Ελλάδα και σήμερα επίσης ηλιθιωδώς παριστάνουν τους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Εδώ εμείς σήμερα ονομάζουμε δυτική Μακεδονία και βόρειο Ήπειρο την Kutmichevitsa του Βυζαντινού θέματος Βουλγαρίας.
http://en.wikipedia.org/wiki/Kutmichevitsa
…
http://postimg.org/image/6lzcc48u3/
Και λέμε ότι δεν υπήρχαν ποτέ Βούλγαροι, Βλάχοι, Αλβανοί, αλλά «γνήσιοι» Έλληνες απόγονοι του Μεγαλέκου, και «οι Σκοπιανοί δεν μπορεί να είναι Μακεδόνες επειδή είναι Σλάβοι».
Έτσι δε λέμε;
Εσύ τι κατάλαβες ότι μόνον οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι (και πρέπει να περιορίζουμε τον χαρακτηρισμό τους μόνο στο «Σλάβοι» ή στο «Βουλγαλβανιτόβλαχοι»;);
Η μακαρίτισσα η Έλλη Σκοπετέα (σοβαρότατη καθηγήτρια νεωτερικής ελληνικής ιστορίας) χαρακτήρισε το «τρίσημον σχήμα» του αρχαίου, μεσαιωνικού και νέου «Ελληνισμού» «σχιζοφρενικές μετενσαρκώσεις των αρχαίων Ελλήνων σε Βυζάντιο και νεωτερική εποχή».
http://postimg.org/image/m8orkce3l/
Δηλαδή ο «Γραικομάνος» Βουλγαραλβανιτόβλαχος μπορεί να λέγεται Μακεδόνας και ο «Σκοπιανός» δεν μπορεί;
http://en.wikipedia.org/wiki/Grecomans
Οι Κρουσεβίτες Βλάχοι Αλέξανδρος Σβώλος και Γιάννης Μπουτάρης είναι «Μακεδόνες», ενώ οι Κρουσεβίτες Βλάχοι Toše Proeski (μακαρίτης, no1 «Σκοπιανός» τραγουδιστής) και ο Pitu Guli δεν είναι «Μακεδόνες»;
http://en.wikipedia.org/wiki/Kru%C5%A1evo#Notable_people
Άκου τον Μπουτάρη εδώ στο [11:29]
Από τους παρακάτω Vodenčani (= Εδεσσαίους) και Lerinčani (Φλωρινιώτες) μόνον αυτοί με το γαλαζόλευκο σημαιάκι είναι οι «γνήσιοι Μακεδόνες»;
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D0%BE%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D1%87%D0%B0%D0%BD%D0%B8
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%B5%D1%80%D0%B8%D0%BD%D1%87%D0%B0%D0%BD%D0%B8
Από τους παρακάτω Βλαχοκλεισουριώτες μόνον ο «Μπουμπούκος» έχει το δικαίωμα να παριστάνει τον απόγονο των αρχαίων Ελλήνων;
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BB%D0%B8%D1%81%D1%83%D1%80%D1%86%D0%B8_(%D0%93%D1%8A%D1%80%D1%86%D0%B8%D1%8F)
“Η μακαρίτισσα η Έλλη Σκοπετέα (σοβαρότατη καθηγήτρια νεωτερικής ελληνικής ιστορίας) χαρακτήρισε το «τρίσημον σχήμα» του αρχαίου, μεσαιωνικού και νέου «Ελληνισμού» «σχιζοφρενικές μετενσαρκώσεις των αρχαίων Ελλήνων σε Βυζάντιο και νεωτερική εποχή».”
Σμερδαλέε καλημέρα. Θα μπορούσες να ανανεώσεις τον σύνδεσμο στα λόγια της Σκοπετέα;
Καλημέρα, Σαββάτιε.
Είναι από τη σ. 959 του κεφαλαίου της Έλλης Σκοπετέα «Αρχαία, Καθομιλουμένη και Καθαρεύουσα Ελληνική Γλώσσα» (σσ. 958-962) του παρακάτω βιβλίου:
Α./Φ. Χριστίδης (επιμ.), Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας: Από τις αρχές ως την ύστερη αρχαιότητα (ΙΝΣ, ανατύπωση του 2007 της 1ης έκδοσης του 2001). [Πλέον κυκλοφορεί η 2η ανατύπωση του 2019 της 2ης έκδοσης]
Γράφει η Σκοπετά (σε πολυτονικό):
Κτσε να βρω και την αγγλική μετάφραση να σου την παραθέσω, γιατί την έχω σε pdf.
Σαββάτιε, να και η αγγλική μετάφραση:
“with its schizophrenic reincarnations of antiquity” = «μὲ τὶς σχιζοφρενεῖς μετεμψυχώσεις τῆς ἀρχαιότητας»
https://imgur.com/08VEj2q
@ Σμερδαλέο:
Ευχαριστώ.
Η αρβελερ εχει το συνδρομο του τουρκοσπορου.
—
Α έτσι είναι; Η Αρβελέρ ἐγινε «τουρκόσπορη» επειδή δε σου αρέσει τί λέει; Και εσύ ο «Βουλγαραλβανιτόβλαχος» δηλαδή τι παριστάνεις στη συζήτηση;
Τον ξέρεις τον Νεόφυτο-Momčila («Μαμουτζίλας») από τη δυτική Μακεδονία του 14ου αιώνα;
Ο Θεσσαλονικέας Κατράρης έγραψε γι΄αυτόν ἐνα ποίημα:
την μεν γέννην εστί Βλάχος
Αλβανίτης δε την όψιν
του δε σώματος την θέσιν
Βουλγαραλβανιτοβλάχος
Για πες μου τι ακριβώς λέει η Αρβελέρ εξαιτίας του «συνδρόμου» της να σου το φέρω από ξένο ακαδημαϊκό χωρίς σύνδρομο.
Κοίτα, επειδή έχει καταντήσει γελοία η συζήτηση μαζί σου ας την κόψουμε.
Όταν ένας 16χρονος Βουλγαραλβανιτόβλαχος περικυκλωμένος από Τουρκους ο ίδιος («τούρκος» σημαινε τον μουσουλμάνο, επομένως οι Βαλαάδες και οι Τουρκαλβανοί ήταν όσο τούρκοι ήταν οι Τούρκοι της Μικράς Ασίας) μου λέει την κορυφαία ελληνίδα Βυζαντινολόγο «τουρκόσπορη», επειδή έτυχε να μάθει από αυτήν την σμερδαλέα αλήθεια, η συζήτηση τελειώνει.
Aν Θέλεις τόσο πολύ να βρεις «τουρκόσπορους» αναμεμιγμένους με Βουλγαραλβανιτόβλαχους τράβα να δεις γιατί το κανονικό όνομα της «Λιθιάς» Καστοριάς είναι Κουμανίτσεβο (Kumaničevo) και γιατί υπάρχουν χωριά που τελιεώνουν σε Kjoj στην περιοχή σου και ποιοι ήταν οι Μογλενίτες Πατζινάκοι και οι Κουμάνοι που ο Αλέξιος Κομνηνός εγκατέστησε πάνω στους Βουλγαρό-βλαχους των Μογλένών.
Μάθε κιόλας ποιος ήταν ο Κουμάνος «Συργιάννης» Sutzigan που παρέδωσε την δυτική Μακεδονία στους Σέρβους:
http://en.wikipedia.org/wiki/Syrgiannes_Palaiologos
Και εμείς και οι «Σκοπιανοί» είμαστε Τουρκο-Αρμενο-Βουλγαρ-αλβανιτό-Βλαχοι που απορρίψαμε τις προνεωτερικές μας ταυτότητες (εμείς Ρωμιοί αυτοί Βούλγαροι) για οικειοποιήσεις των αρχαίων ταυτοτήτων των τόπων στους οποίους ζούμε.
Η διαφορά σου με έναν «Σκοπιανό» συνομίλικό σου είναι ότι εσύ παριστάνεις τον Έλληνα και αυτός τον Μακεδόνα και η ομοιότητά σου με εκείνον είναι ότι και οι δυο παριστάνετε ηλιθιωδώς τους αποκλειστικούς απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Άκου τώρα και αυτόν τον Γερμανό Βυζαντινολόγο «που έπαιζε κρεμάλα με το διπλανό του» να σου εξηγεί γιατί οι Γερμανοί από ένα σημαίο και μετά σταμάτησαν να λένε το Νεοελληνικό Κράτος “Hellas” (όπως μας ονόμαζαν αρχικά) και άρχισαν να μιλάνε για “Griechenland”.
Κοιταξε και εγω μολις εμαθα οτι οι Αθηνέζοι λένε το σουβλάκι το γύρο και λεμονάδα το 7up ιδια γνωμη σχηματισα με τους Γερμανους.
Γερμανιδα βασιλισσα ειχε καθηγητη ελληνικων απο το χωριο μου και υπηρχε και δημαρχος πολης της αυστρουγγαριας απο το χωριο μου.
Προφανως αν ερχοταν και εβλεπαν τους μαυριδερους του 155 συγχωριανους θα επελυαν και τον καθηγητη και το δημαρχο.
Οι ψηλοι και ομορφοι ειμαστε λιγοι σαυτη τη χωρα.
Α μου παριστάνεις τον «γνήσιο» Έλληνα από πάνω;
Υπάρχει παραδοσιακό ελληνικό τοπωνύμιο στην περιοχή σου;
Γιατί εγώ στους χάρτες άλλα πράγματα βλέπω.
Το Κουμανιτσεβο τι σχεση εχει με τα ελληνικα εθνοτικα χαρακτηριστικα που εχει η δικη μου περιοχη;
—-
Η δικιά σου η περιοχή, όπως και όλες οι άλλες δεν έχει τίποτε το παραδοσιακά «εθνοτικά ελληνικό».
Η γλώσα των προγόνων σου φαίνεται από τα τοπωνύμια (και τα επώνυμα) που άφησαν. Δεν υπάρχει ελληνικό τοπωνύμιο ούτε για δείγμα.
Απλώς όποιος βουλγαροαλβανιτόβλαχος μάθαινε να μιλάει ρωμείκα γινόταν εθνοτικός Ρωμιός που εσύ τώρα μπερδεύεις για Έλληνα.
Σε ερωτώ που είναι τα ελληνικά τοπωνύμια της περιοχής σου;
Ορίστε δες τον χάρτη:
Όλα Βουλγαρικά, μερικά τουρκο-βουλγαρικά μερικα βλαχο-βουλγαρικά και μερικά βουλγαρικά που δηλώνουν την παρουσία Αλβανών (Labanovo = Albanovo = Αλβανοχώρι βουλγαριστί). Ποιο νότια από τη Λαψίστα έχει και Σπάτα.
Τι δεν καταλαβάινεις ότι κατάγεσαι από Βουλγαραλβανιτόβλαχους που έμαθαν να μιλάνε ρωμέικα επί τουρκοκρατίας;
16ος αιώνας δίγλωσσο βουλγαρο-ελληνικό λεξικό της περιοχής σου:
Ot koja strana da pojdime vo Bogasko?
Από ποια μεριά να πάμε στο Μπογασκό;
Λίγο παραδίπλα από εσένα, ο Δανιήλ Μοσχοπολίτης εκδίδει το τετράγλωσσο λεξικό για να μάθουν οι Βουλγαραλβανιτόβλαχοι να μιλάνε Ρωμέικα:
http://www.lithoksou.net/p/tetraglosso-leksiko-toy-daniil-mosxopoliti-1802-stixoi-432-612
Τι ελληνικά εθνοτικά χαρακτηριστικά και τρίχες κατσαρές. Ένα μέρος που ήταν ελληνόφωνο τον 19ο αιώνα δεν σημαίνει ότι ήταν ελληνόφωνο τον 11ο αιώνα ή τον 8ο. Όταν δε δεν έχει παραδοσιακό ελληνικό τοπωνύμιο ούτε για δείγμα, τότε κάτι σου λέει για την καταγωγή των ελληνόφωνων αυτών Ρωμιών του 19ου αιώνα. Η ίδια ιστορία ισχύει σε όλη την Έλλάδα.
Οι ελληνόφωνοι πρόγονοι σου, όπως και οι δικοί μου και καθενός άλλου, ήταν Ρωμιοί μέχρι που μέσα από τον νεοελληνικό διαφωτισμό επανεθνοτίστηκαν σε Έλληνες μαζί με τους αλλόγλωσσους συντοπίτες, γείτονες και κουμπάρους τους. Η καταγωγή των «ελληνόφωνων» δεν είναι διαφορετική από αυτή των «αλλογλώσσων» και σε μια λεπτομερέστερη εξέταση θα δεις ότι και η διάκριση ελληνόφωνος-αλλόγλωσσος δεν υφίσταται μιας και υπάρχει και η γκρίζα ζώνη των πολύγλωσσων ατόμων.
Εχεις προβλημα εφαρμογης της θεωριας σου με την πραγματικοτητα.
—-
Άσε μας ρε πιτσιρίκο.Θες βιβλιογραφία; Έχω δώσει σε pdf το “Language and National Identity in Greece” του Peter MacRidge και το “Byzantium and the Modern Greek Identity” επιμ. Ricks & Magdalino.
Σου έχω δώσει 2 βιβλία και την γνώμη καμια 10 ιστορικών και μου ζητάς ακόμα βιβλιογραφία;
Γιατί θα καθίσεις μήπως να διαβάσεις βιβλίο; Κάνει ο Νεοέλλληνας τέτοιο έγκλημα;
Μου έρχεσαι με χίλια ονόματα, μου κάνεις τον ρακοσυλλέκτη αντιγράφοντας ό,τι μαλακία μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο και μου την αραδιάζεις σαν εμετό με το άλλο σου όνομα και δεν έχεις κάνει το μόνο που αρμόζει σε εκκοσμικευμένο άνθρωπο.
Ν΄ανοίξεις κάνα βιβλίο και να ξεστραβωθείς. Δε κερδίζεται με τρολάρισμα η γνώση.
Τι δεν καταλαβαίνεις απ΄όσα λέω και όσα είπα στον Σαραντάκο:
Δεν σου είπα εσένα χθες ότι οι Ελληνόφωνοι πρόγονοι σου ήταν Ρωμιοί και όχι Έλληνες και έγιναν Έλληνες μαζί με τους αλλόγλωσσους μετά τον νεοελληνικό διαφωτισμό;
Δεν είπα στον Theo στον Σαραντάκο ότι η προνεοτερική εθνοτική ταυτότητα των Βουλγάρων ήταν διαφορετική από αυτήν των ελληνόφωνων Ρωμιών και ότι όλοι κατέληξαν ισότιμα και ισάξια εθνικοί Έλληνες (κοινωνοί της ιδεολογιάς του νεοελληνικού έθνους-κράτους);
Τι δεν καταλαβαίνεις;
άλλο ο εθνοτικά Ρωμιός άλλο ο εθνοτικά Έλληνας. Η εθνοτική ελληνοσύνη βρομάει ακόμα προσφατίλα.
Άλλο η εθνοτική ταυτότητα και άλλο η καταγωγή και τα αίματα.
Στην καταγωγή είμαστε όλοι το ίδιο. Από εκεί και μετά οι εθνοτικές ταυτότητες είναι επίκτητα κοινωνικά κατασκευάσματα. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ανεθνότιστοι και εθνοτίζονται στην αρχή της ζωής τους μέσα από κοινωνικοποίηση.
Ένας (μιξο-)«βάρβαρος» αλλόγλωσσος που υιοθετούσε το Ρωμαϊκό πολιτισμικό πακέτο επί Βυζαντίου γινόταν εθνοτικά Ρωμαίος (κατηγορία που υπάρχει από τον 11ο αιώνα και μετά).
Ένας αλλόγλωσσος επί τουρκοκρατίας που άρχιζε να μιλάει «ρωμέικα» σαν μητρική γλώσσα γινόταν εθνοτικά Ρωμιός.
Πόσες φορές ακόμα πρέπει να το πω;
Νομίζω πως έχασα αρκετό χρόνο με «Τούρκους» που παριστάνουν τους «Ιταλούς».
Τράβα να τρολάρεις αλλού.