Francesco Patrizi (1594): οι «Γραικοί» μέχρι σήμερα αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι

Σε προηγούμενη ανάρτηση εξήγησα πως ο Αρσένιος Ελασσώνος το 1588-1590 στη Μόσχα ΔΕΝ βρήκε το «γραικικό κρασί» (vinum Graecum) που αναφέρει ο δυτικός Sigismund von Herberstein, αλλά βρήκε «οίνο ευωδέστατο από την Ρωμανία». Ο Francesco Patrizi (1529-1597) γεννήθηκε το 1529 στη νήσο Κρέψα/Χέρσο (κροατ. Cres, ιταλ. Cherso, λατ. Crepsa/Crexa) της Δαλματίας και, μετά το 1547 που φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας, πέρασε όλη την ακαδημαϊκή του καριέρα σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας. Το 1594 εξέδωσε το βιβλίο Paralleli Militari όπου, εκεί που περιγράφει το Οθωμανικό ιππικό (cavalleria Turca, cavalleria Turchesca) και τους Τιμαριώτες, κάποια στιγμή κάνει μια μικρή παρέκβαση για τον γεωγραφικό όρο «Ρωμανία», όπου εξηγεί την ιστορία του τοπωνυμίου αυτού και την ιστορική αιτία που «μέχρι σήμερα (ancor oggi, i.e. 1594) οι «Γραικοί» εξακολουθούν ν΄αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι (Romei).»

[Paralleli Militari, μέρος Β΄, βιβλ. 5, κεφ. 4, σ. 85] Onde ancor oggi i Greci si chiamano Romei

Οι αναφορές των μπαΐλων του 16ου αιώνα #5

Στη σημερινή ανάρτηση θα περιγράψω το φάσμα σημασιών του όρου «Τούρκοι» (Turchi) στις αναφορές των Ενετών μπαΐλων του 16ου αιώνα που υπηρέτησαν στην Κωνσταντινούπολη. Στην επόμενη ανάρτηση θα εξετάσω με παρόμοιο τρόπο το φάσμα σημασιών των όρων «Γραικία» (Grecia) και «Γραικοί» (Greci).

Πως έμαθαν οι δυτικοί Άραβες τους όρους «λατινική» και «γραικική» γλώσσα

Στην παρούσα ανάρτηση θα περιγράψω μερικές ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν την δυτική αραβική γραμματεία (Ισπανία και Μαγρέμπ), της οποίας οι συγγραφείς είχαν έρθει σε επαφή με την ρωμανόφωνη και λατινομαθή δύση και την λατινική της γραμματεία. Το σημαντικότερο έργο που εξοικείωσε τους (δυτικούς) Άραβες με την λατινική ορολογία ήταν το kitāb Hurūshiyūsh, δηλαδή η μετάφραση της λατινικής Ιστορίας του Παύλου Οροσίου στα αραβικά στο Xαλιφάτο της Κόρδοβας του 10ου αιώνα.

Οι πρώιμοι Οθωμανοί μουσουλμάνοι ως «Ρωμαιόπαιδες»

Στη σημερινή ανάρτηση θα περιγράψω ένα ενδιαφέρον ταυτοτικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει τους Οθωμανούς μουσουλμάνους κατά τον πρώτο αιώνα μετά την Άλωση. Κατά την περίοδο 1453-1600, οι Oθωμανοί μουσουλμάνοι αυτοπροσδιορίζονται συχνά ως Rūmī ~ «οι μουσουλμάνοι της χώρας των Ρουμ» και μερικές φορές ως Rūm oğlani = «υιοί των Ρωμαίων» (κάτι σαν «οι εξισλαμισμένοι απόγονοι των Ρωμαίων»), όταν θέλουν να διακριθούν από τους υπόλοιπους μουσουλμάνους όπως οι Πέρσες (Acem), οι Άραβες (Arab) και οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου (Misirli = «Αιγύπτιος»).