Μια ετυμολογική πρόταση για το τοπωνύμιο Ἤμων/Emona ως «πέρασμα»

Το θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι μια ετυμολογική πρόταση για το ανετυμολόγητο αρχαίο όνομα της σημερινής σλοβενικής πρωτεύουσας Λιουμπλιάνας Ἤμων/Ēmōna. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (2ος μ.Χ. αι.) και ο Ζώσιμος (έγραψε κατά την πρώτη δεκαετία του 6ου μ.Χ. αιώνα) μας παρέδωσαν το τοπωνύμιο στη μορφή Ἤμων, ενώ ο Ηρωδιανός (3ος μ.Χ. αι.) το παρέδωσε ως Ἡμᾶν. Υπάρχει μια παράδοση απόδοσης του τοπωνυμίου με αρκτική δίφθογγο «αι/ae» και δασεία (λ.χ. Haemona/Aemona), αλλά αυτή φαίνεται να προέκυψε από interpretatio graeca. Σύμφωνα με την ελληνική μυθική παράδοση, ο Ίστρος/Δούναβης είχε δύο εκβολές, μια στον Εύξεινο πόντο και μια στο μυχό της Αδριατικής στην χερσόνησο της Ιστρίας (η τυχαία ομοιότητα του ονόματος της χερσονήσου αυτής με το κλασικό όνομα του Δούναβη Ίστρος σίγουρα ευθύνεται γι΄αυτή την εσφαλμένη γεωγραφικά παράδοση) και, επομένως, οι Αργοναύτες υποτίθεται ότι είχαν ταξιδέψει με την Αργώ από την μια εκβολή του Δούναβη στην άλλη και, όταν πέρασαν από την «Αἵμωνα» [Ἤμων], έδωσαν στον οικισμό το μυθικό όνομα Αἱμονία της πατρίδας τους Θεσσαλίας.